120
από κληρωτούς ορκωτούς ώστε να επέλθουν φτωχότεροι απ’ ότι εισήλθαν.
Η Βουλή ήταν συνήθως ανοικτή για να μπορούν όλοι οι πολίτες να παρακολουθούν τις διεργασίες της. Είχε το δικαίωμα να επεξεργάζεται νομοσχέδια που τα πήγαινε στην Εκκλησία του Δήμου. Είχε τη φροντίδα της γνωστοποίησης και της εφαρμογής των νόμων. Το μόνο δικαστικό δικαίωμά της ήταν να ακυρώσει το βουλευτικό αξίωμα κάποιου και να επιβάλλει πρόστιμο κατά άρχοντα.
Η δύναμη των πολιτών φαινόταν στην Εκκλησία του Δήμου όπου συμμετείχαν Αθηναίοι από την ηλικία των είκοσι ετών. Όμως, μεταξύ των είκοσι και των τριάντα δεν είχαν το δικαίωμα να αγορεύουν ούτε να εκλέγονται σε διάφορα αξιώματα. Τη δεκαετία αυτή οι νέοι μάθαιναν την πολιτική, να δικάζουν και να διοικούν. Η Εκκλησία του Δήμου ήταν το ανώτατο όργανο εξουσίας έχοντας το δικαίωμα της αφαίρεσης ή της αποκατάστασης των πολιτικών δικαιωμάτων.
Οι δημόσιες λειτουργίες της πόλης-κράτους ήταν τακτικές κι έκτακτες. Οι μόνιμοι και τακτικοί της εκτελεστικής εξουσίας ήταν ελάχιστοι και συνήθως εκλέγονταν υπό των αρχόντων που ήταν κληρωτοί. Έκτακτοι ήταν όσοι είχαν ειδικές γνώσεις και οι οποίοι εκλέγονταν για ένα έτος, έχοντας όμως το δικαίωμα να επανεκλεγούν πολλές φορές. Κι εκείνοι ελέγχονταν πριν και μετά τη θητεία τους, όπως όλοι όσοι διατηρούσαν αξιώματα. Έκτακτα αξιώματα δίνονταν κατά δήμους για έκτακτες ανάγκες και ο χρόνος της εξουσίας ήταν περιορισμένος.
Αξίζει ν’ αναφερθεί σε αυτό το σημείο ότι κανείς στη δημοκρατία δεν είχε το δικαίωμα να έχει περισσότερα του ενός αξιώματα. Διοικητικές αρμοδιότητες της εκτελεστικής εξουσίας είχαν οι εννέα άρχοντες που αναδεικνύονταν με κλήρο και ο πρεσβύτερος ήταν ο προϊστάμενος των αρχόντων, επώνυμος της πόλεως και δίνοντας πρώτος τ’ όνομά του στο κατάλογο των πολιτών.
Στην εκτελεστική εξουσία ανήκαν και οι αξιωματούχοι στρατιωτικοί που εκλέγονταν με ανάταση του χεριού. Η θητεία τους ήταν κι εδώ ενός έτους