109
τις τηλεοράσεις ή τα ηχοσυστήματα, που όχι μόνο δεν μπορείς να μιλήσεις με τον διπλανό σου αν δεν ουρλιάξεις κοντά στο αφτί του, αλλά βγαίνεις έξω με πονοκέφαλο. Που βρίσκονται σήμερα χώροι για να συζητήσεις ήρεμα;
Ο βίαιος θόρυβος μπορεί να προκαλέσει είτε προσωρινή βλάβη στην ακοή είτε οριστική απώλεια. Και όπως έλεγε ο υπέροχος κωμικός ηθοποιός, Βασίλης Λογοθετίδης, στην ταινία, «οι Γερμανοί ξανάρχονται», «το ραδιόφωνο, ρε παιδιά, χαμηλώστε το να πάρει ο διάολος. Ο σκοπός είναι να ακούσουμε εμείς το Λονδίνο, όχι το Λονδίνο εμάς».
Δε θα κουραστώ να το γράφω και να το λέω, πως υπάρχει πολλή μοναξιά στον κόσμο, επειδή πάψαμε να επικοινωνούμε μεταξύ μας, απασχολημένοι ο καθένας στα δικά του προβλήματα. Τρέχουμε ολημερίς να εξασφαλίσουμε περισσότερα χρήματα για ν' αποκτήσουμε περισσότερες υλικές απολαύσεις. Ακόμα και τα παιδιά μας παραμελούμε και φτάνει η εποχή που έχουν μεγαλώσει κι ακολουθούν τον δικό τους δρόμο κι εμείς έχουμε χάσει τα πιο όμορφα χρόνια τους, τα παιδικά.
Πάψαμε να επικοινωνούμε με τα παιδιά μας, πάψαμε να επικοινωνούμε με τους συντρόφους μας, χάσαμε τους φίλους μας γιατί και με εκείνους σταματήσαμε να επικοινωνούμε.
Στη Κύπρο, οι αξίες της φιλίας και της συντροφικότητας συνεχίζουν να υπάρχουν. Ο κόσμος καθημερινά δείχνει το έμπρακτο ενδιαφέρον τους ο ένας για τον άλλον. Είναι μαζί στις χαρές και τις λύπες. Μαζί στο γέλιο μαζί και στο κλάμα. Όχι ότι δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ τους. Υπάρχουν αλλά δεν επιτρέπουν να στέκονται ανυπέρβλητα εμπόδια για να χαλάσουν τις προσωπικές τους σχέσεις.
Αν και η ζωή μου εκεί υπήρξε δύσκολη εντούτοις οι Κύπριοι που ζούσαν κοντά μου έβρισκαν διάφορους τρόπους να τη κάνουν πιο εύκολη. Αν αργούσα να ξυπνήσω τα πρωινά έπαιρναν τηλέφωνο ή χτυπούσαν το κουδούνι του διαμερίσματος για να δουν αν είμαι καλά.
Συχνά με καλούσαν στα σπίτια τους, ενώ στο σπίτι των αγαπημένων μου φίλων Γιώργου και