108
-17-
Απαιτείται αλλαγή ρότας. Έχουμε υιοθετήσει ένα ήθος που καταστρέφει την κοινωνία. Το ατομικό ήθος όπου ο καθένας ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του, αδιαφορώντας για τον διπλανό του. Είναι όμως αλήθεια πως αν το σπίτι του γείτονα πιάσει φωτιά και αδιαφορήσουμε θα καεί και το δικό μας, ή όπως λέει μια βουλγάρικη παροιμία, «σαν ψωριάσει ο γείτονάς σου, ετοίμασε κι εσύ αλοιφή».
Δυστυχώς, υιοθετήσαμε αξίες όπως η συσσώρευση πλούτου. Πασχίζουμε σε όλη την σύντομη ζωή μας ν' αποκτήσουμε ολοένα και περισσότερα αγαθά τ' οποία πρόσκαιρα μπορεί να δίνουν κάποια ικανοποίηση, αλλά μόνο η ζεστή ανθρώπινη επαφή δίνει την ευτυχία και την πληρότητα. Ο κόσμος γέμισε από ανθρώπους που πίστεψαν ότι με την απόκτηση πλούτου θα ικανοποιήσουν κάθε τους επιθυμία. Όμως, ενώ μέσα από την κατοχή υλικών αγαθών κέρδισαν την προσωρινή ικανοποίηση, εντούτοις δεν απέκτησαν το πιο σημαντικό: Την ευτυχία. Έχασαν την ηρεμία του μυαλού και του πνεύματός τους.
Τα παλιότερα χρόνια η ζεστή ανθρώπινη σχέση ήταν έντονη. Καλλιεργείτο στις γειτονιές που μαζεύονταν οι νοικοκυρές και στα καφενεία όπου οι άντρες μετά την δουλειά τους πήγαιναν για να παίξουν χαρτιά, να συζητήσουν τα προβλήματα και τις αγωνίες τους, ακόμη και να κουτσομπολέψουν. Ήταν χώροι συνάντησης που καλλιεργούσαν τον διάλογο και την επαφή. Πολλές φορές, σε αυτούς τους χώρους, αναπτύσσονταν φιλίες που διατηρούνταν στο χρόνο κι επεκτείνονταν σε οικογενειακές επισκέψεις, σε νυχτερινές εξόδους ή σε κοινές οικογενειακές εκδρομές. Έζησα πολλά χρόνια ως παιδί σε καφενείο και διαπίστωσα τα πιο πάνω.
Σήμερα κι αυτά τα καφενεία, τουλάχιστον στις πόλεις, μετεξελίχθηκαν σε καφετέριες με δυνατούς ήχους από τις τηλεοράσεις ή τα ηχοσυστήματα, που όχι μόνο δεν μπορείς να μιλήσεις με τον διπλανό σου αν δεν ουρλιάξεις κοντά στο αφτί του, αλλά βγαίνεις έξω με πονοκέφαλο. Που βρίσκονται σήμερα χώροι για να συζητήσεις ήρεμα;