Ο Πύργος
Όταν σήκωσα το βλέμμα μου στο μουντό
και ήρεμο περιβάλλον της τάξης, το πρώτο
που αντίκρισα ήταν ένα καρφί στον τοίχο
που στήριζε τον πίνακα.
Μπορεί να μην ήταν πέτρινο και
στολισμένο με αράχνες, αλλά στη θέση του
είχε ήδη αρχίσει να υψώνεται ένας
ερειπωμένος πύργος.
Έκανα ένα βήμα να τον πιάσω, αλλά
αμέσως κατάλαβα ότι ήταν αδύνατο. Ένα
απέραντο δάσος, μία ζούγκλα παράξενων
και υπερφυσικών πλασμάτων, θηρίων και
περίεργων φυτών ορθωνόταν ανάμεσα σε
μένα και τον άπιαστο, αξιοπερίεργο πύργο.
Συγκεντρώνοντας τεράστιες ποσότητες θάρρους και καταβάλλοντας μεγάλη
προσπάθεια, κατάφερα –ποιος ξέρει πώς- να
ξεπεράσω όλα τα εμπόδια. Δυστυχώς για
μένα,
τη
στιγμή
που
άνοιγα
την
ξεχαρβαλωμένη πόρτα, μια φωνή με
ξύπνησε και βρέθηκα σε μια παγωμένη
καρέκλα, να κοιτάζω το άπειρο.
Ιάνθη Μαρούλη,
Γυμνάσιο Καστριτσίου
23 Οκτωβρίου 2014ξ
14