Β. ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛ. ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ
ΣΤΟΝ ΜΙΧ. ΓΚΑΝΑ
και μια κινηματογραφική ιστορία για «Έναν υπέροχο άνθρωπο»
Ο κύριος Μάρτιν και η δύναμη της αγάπης
Πριν από 10 χρόνια, ο κύριος Μάρτιν, που ζούσε απέναντί μας, κατάφερε
κάτι πολύ δύσκολο, σχεδόν ακατόρθωτο. Το κατάφερε με τη δύναμη της
αγάπης και με τη θέληση που είχε για να ζήσει.
Ο άνθρωπος αυτός είχε καρκίνο στην καρδιά, δύσκολο να θεραπευτεί,
δύσκολο να επιζήσει.
Κάθε μέρα τον έβλεπα που πήγαινε στον γιατρό για να κάνει τη
θεραπεία. Συχνά αναρωτιόμουν αν αυτός ο άνθρωπος είχε κάποιον που να
τον αγαπάει τόσο πολύ που δεν ήθελε να φύγει και να τον αφήσει μόνο του.
Αυτή μου η απορία λύθηκε πολύ μετά, μετά από όλα…
Σήμερα ο κ. Μάρτιν δεν ζει, αλλά δεν πέθανε από καρκίνο, πέθανε
από τα γηρατειά. Ήταν
απίστευτο: μετά από
πέντε χρόνια θεραπείας,
ο κ. Μάρτιν τα
κατάφερε να θεραπευτεί
και, ύστερα από δύο
μήνες, πέθανε. «Η μοίρα
του
είναι
καθορισμένη» λέγανε οι
γείτονες, αλλά εγώ
νομίζω πως αυτός την
ανέτρεψε.
Το πρόσωπο που
βοήθησε
στην
ανατροπή της μοίρας του
κ. Μάρτιν δεν ήταν
γυναίκα, αφού ο κ.
Μάρτιν δεν είχε
παντρευτεί, ήταν ένα
κοριτσάκι που ο κ.
Μάρτιν το είχε βρει να
περιπλανιέται στη
γειτονιά. Το αγαπούσε,
το αγαπούσε πολύ…
Την ημέρα του
θανάτου
του,
το
γλυκό αυτό κοριτσάκι που εμείς οι γείτονες
το βλέπαμε για πρώτη
φορά- έκλαιγε για
τον κ. Μάρτιν και μας
έκανε να νιώσουμε
σαν να το ξέραμε χρόνια.
Κάποια
στιγμή,
μά