Και αυτό είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο στην περίπτωση των Βαλκανίων , που όχι άδικα έχουν αποκληθεί η « πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης ». Πολύ περισσότερο που οι μεγάλες δυνάμεις και οι υποτακτικές τους κυβερνήσεις , αλλά και δυνάμεις περιφερειακές , όπως η Τουρκία , επιδιώκουν να αξιοποιήσουν το χαρτί των μειονοτήτων . Παίζουν με τη φωτιά αξιοποιώντας τουρκικές και μουσουλμανικές μειονότητες στη Θράκη ( τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Βουλγαρία ), τη Βοσνία , την ΠΓΔΜ και τη Σερβία και αμφισβητώντας διεθνείς συνθήκες που προέκυψαν μετά από πολύχρονες αιματηρές συγκρούσεις ( π . χ . συνθήκη της Λωζάνης ).
Το ίδιο ισχύει και με τις βλέψεις των Αλβανών μεγαλοϊδεατών , που προβάλουν απαιτήσεις για τους Τσάμηδες .
Εβδομήντα δύο χρόνια μετά το τέλος του πολέμου , στην Ελλάδα και την Αλβανία , ουδείς εχέφρων μπορεί να ισχυρισθεί πως υπάρχει θέμα Τσάμηδων . Μόνο οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έχουν να κερδίσουν από την ανακίνηση του . Και μόνο ως χαρτί στα παιχνίδια μοιράσματος της περιοχής σε βάρος των λαών χρησιμοποιείται . Σ ’ αυτά τα σενάρια μοιράσματος στην περιοχή , θέλει να συμμετάσχει και η εγχώρια αστική τάξη , παίζοντας στην κυριολεξία με τη φωτιά . Δεν πέρασαν δα και πολλά χρόνια από τότε που ο Αντώνης Σαμαράς το 2008 , υπουργός Πολιτισμού τότε , είχε προβλέψει πως το πρόβλημα με την ονομασία της ΠΓΔΜ θα λυθεί και μάλιστα σύντομα , με τη διάλυση της γειτονικής χώρας , υπέρ μιας μεγαλύτερης Αλβανίας και μιας μεγαλύτερης Βουλγαρίας .
Το ίδιο με τα παραπάνω ισχύει και για όσους στα Σκόπια θέτουν θέμα « μακεδονικής » εθνότητας και ανακινούν ζήτημα μειονότητας στην Ελλάδα . Τίποτα από όλα αυτά δεν έχει σχέση με τις αρχές της αυτοδιάθεσης των εθνών έτσι όπως την όρισαν οι κλασσικοί του μαρξισμού . Αντίθετα , όπως έδειξε και η περίπτωση του Κοσόβου , μόνο τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών σ ’ αυτή την ευαίσθητη περιοχή εξυπηρετούν .
Άλλο πράγμα η καταδίκη της πολιτικής των διακρίσεων σε βάρος μιας μειονότητας και ο απόλυτος σεβασμός των δικαιωμάτων της , και άλλο πράγμα οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τα λουτρά αίματος που ακολουθούν με το πρόσχημα της « προστασίας » των μειονοτήτων …