Η « Μεγάλη Ελλάδα » των μεταπολεμικών κυβερνήσεων – Το ΚΚΕ , ο Ζαχαριάδης και το Βορειοηπειρωτικό .
Η « Μεγάλη Ελλάδα » των μεταπολεμικών κυβερνήσεων – Το ΚΚΕ , ο Ζαχαριάδης και το Βορειοηπειρωτικό .
Με την άφιξη στην Αθήνα της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας τέθηκε , από την πρώτη στιγμή , το θέμα της Βορείου Ηπείρου . Στο γνωστό « λόγο της απελευθέρωσης », στις 18 Οκτωβρίου 1944 , ο Γεώργιος Παπανδρέου αναφέρθηκε και στις λεγόμενες « εθνικές διεκδικήσεις » στη Βόρειο Ήπειρο και τα Δωδεκάνησα , όχι όμως και στην αγγλοκρατούμενη Κύπρο : «… Αλλά σκοπός μας δεν είναι μόνον η Εθνική Απελευθέρωσις . Είναι και η Εθνική μας Ολοκλήρωσις . Το Συμβόλαιον του Λιβάνου , το οποίον έχουν συνυπογράψει όλα τα κόμματα , όσα μετέχουν εις την Κυβέρνησιν , ορίζει ως περιεχόμενον του εθνικού μας προγράμματος “ την πλήρη ασφάλειαν των νέων συνόρων μας ”. Η Βόρειος Ήπειρος αποτελεί αναπόσπαστον τμήμα της Ελλάδος . Και έχει και προσφάτως καθαγιασθεί και από τους τάφους των ηρώων μας . Τα Δωδεκάνησα θα επανέλθουν εις την Ελλάδα …» .
Η Αριστερά και η « Μεγάλη Ελλάδα »
Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειώσουμε πως στο Λίβανο , η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ και του ΕΑΜ , μέσα στις άλλες απαράδεκτες υποχωρήσεις που έκανε , είχε συμφωνήσει και στη « μεγαλοϊδεατική » διατύπωση για την « μεγάλη Ελλάδα »:
«… Αι μεγάλαι υπηρεσίαι και αι μεγάλαι θυσίαι μας , τα ολοκαυτώματα της πατρίδος μας δεν ημπορούν να έχουν άλλην δικαίωσιν ειμή την δημιουργίαν μιας νέας ελευθέρας και μεγάλης Ελλάδος …».
Μέλη της ελληνικής αντιπροσωπείας στη διάσκεψη του Λιβάνου στο κέντρο ο Αλ . Σβώλος , πρόεδρος της ΠΕΕΑ . Δίπλα του ( αριστερά ) ο Πέτρος Ρούσος και πίσω του ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης .