Ανοίγει πάλι ο κύκλος του αίματος – Η συγκρότηση ένοπλης βοηθητικής χωροφυλακής και η « κρατική οργάνωση » των Τσάμηδων – Η τρομοκρατία και η συνεργασία με τους Γερμανούς – Η εκτέλεση των 49 προκρίτων της Παραμυθιάς
Ανοίγει πάλι ο κύκλος του αίματος – Η συγκρότηση ένοπλης βοηθητικής χωροφυλακής και η « κρατική οργάνωση » των Τσάμηδων – Η τρομοκρατία και η συνεργασία με τους Γερμανούς – Η εκτέλεση των 49 προκρίτων της Παραμυθιάς
Μετά την αποτυχία των ιταλικών αρχών , τους πρώτους μήνες της κατοχής , να προωθήσουν τα σχέδια για « αλβανοποίηση » της Τσαμουριάς και της Πρέβεζας με τον διορισμό του Τζεμίλ Ντίνο , γαμπρού του Αλβανού πρωθυπουργού Σεφκέτ Βερλάτσι , στη θέση του πολιτικού επιτρόπου , λόγω της αντίδρασης των ντόπιων Ελλήνων και του φόβου των Ιταλών για ανεξέλεγκτες εθνοτικές συγκρούσεις , για κάποιους μήνες επικράτησε μια σχετική ηρεμία . Οι Τσάμηδες που είχαν εκτοπισθεί επέστρεψαν , το ίδιο και οι λιποτάκτες και φυγόδικοι που είχαν καταφύγει στην Αλβανία . Όμως , από την άλλη μεριά , οι τοπικές αρχές ( Νομαρχία και Χωροφυλακή ) παρέμειναν ελληνικές . Μάλιστα , η Χωροφυλακή ενισχύθηκε με την στρατολόγηση ντόπιων χριστιανών (« χωροφύλακες άνευ θητείας »).
Μέχρι το τέλος του 1941 η κατάσταση στην περιοχή ήταν ελεγχόμενη , αν εξαιρέσει κανείς επεισόδια που είχαν σχέση με κτηματικές διαφορές , ή κακοποιήσεις γυναικών . Στην πορεία εμφανίστηκαν και τα κρούσματα ληστειών με θρησκευτικό περίβλημα , αλλά και παλιές βεντέτες .
Η σπίθα που άναψε τη φωτιά
Αυτή η ηρεμία ήταν φαινομενική . Η περιοχή θύμιζε ένα δεμάτι ξερά ξύλα που μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να πάρουν φωτιά . Και η πρώτη πράξη που άλλαξε ριζικά το κλίμα και άναψε την πρώτη μεγάλη φωτιά είχε δράστες δύο Έλληνες χωροφύλακες .
Άποψη της Παραμυθιάς ( 1940 )