Τσάμηδες και φασιστική Ιταλία
Το ζήτημα των Τσάμηδων αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα χαρτιά της πολιτικής της φασιστικής Ιταλίας έναντι της Ελλάδας ήδη από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ΄20 .
Το 1923 όταν ο ιταλικός στόλος κατέλαβε την Κέρκυρα ως αντίποινα για την δήθεν δολοφονία από Έλληνες στρατιωτικούς του Ιταλού στρατηγού Τελλίνι ο Μουσολίνι αξιοποίησε ως όργανά του τους μπέηδες που είχαν τσιφλίκια στην Τσαμουριά . Οι μπέηδες αυτοί προσέβλεπαν σε μια ιταλική επέμβαση που θα αποσπούσε από την Ελλάδα την Ήπειρο κάτι που περιλαμβανόταν στα σχέδια του Μουσολίνι , όπως έγινε το 1940 .
Δέκα επτά χρόνια μετά , τον Αύγουστο του 1940 , στις παραμονές της ιταλικής επίθεσης κατά της Ελλάδας , όταν η ιταλική προπαγάνδα προετοίμαζε το έδαφος για τη σύγκρουση , οι μεγάλες ιταλικές εφημερίδες κατηγόρησαν την ελληνική κυβέρνηση για τη δολοφονία του Τσάμη ληστή Νταούτ Χότζα εμφανίζοντας τον ως εθνικό ήρωα της Αλβανίας . Ο Νταούτ Χότζα που είχε ανάμιξη στη δολοφονία του στρατηγού Τελλίνι δολοφονήθηκε από δυο νεαρούς αλβανούς τους οποίους είχε κακοποιήσει . Οι δύο νέοι κατέφυγαν στην Κέρκυρα και ζήτησαν άσυλο . Όμως η κυβέρνηση Μεταξά τους παρέδωσε στην Ιταλία χωρίς όμως , όπως ήταν φυσικό , αυτή η πράξη εξευμενισμού να αλλάξει τα σχέδια του Μουσολίνι .
Τσάμηδες σε ορεινό χωριό της Θεσπρωτίας σε εκδήλωση υποδοχής των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής
Την 1 η Αυγούστου 1940 το επίσημο ιταλικό πρακτορείο Ειδήσεων Στέφανι σε τηλεγράφημά του ανέφερε και τα εξής :
« Ο αλβανικός πληθυσμός ο υποτεταγμένος εις την Ελλάδα ευρίσκεται υπό την βαθείαν εντύπωσιν τρομερού πολιτικού εγκλήματος διαπραχθέντος εις την