Ο Λαντς ( αριστερά ) μαζί με τον διαβόητο Βάλτερ Στέτνερ ( Walter Stettner ) τον Ιούλιο του 1944
« Οι αθώοι πολίτες εκτελέστηκαν χωρίς δίκη και καταδίκη . Επρόκειτο αποκλειστικά για άνδρες . Οι εκτελέσεις έγιναν με καραμπίνες από απόσταση 6 μέτρων . Σύμφωνα με τις καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων , όλοι οι Έλληνες έπεσαν αμέσως νεκροί . Δεν προέκυψαν ενδείξεις ότι ο κατηγορούμενος ( Χίντελανγκ ) ή κάποιος άλλος στρατιώτης λήστεψαν τα προσωπικά αντικείμενα των νεκρών Ελλήνων . Η εκτέλεση των πολιτών της Παραμυθιάς έγινε (…) σε αντίποινα για τη θανάτωση και τον ακρωτηριασμό από τους αντάρτες στις 24 Σεπτεμβρίου 1943 του υπαξιωματικού Νταίρνχεν και πέντε ακόμη Γερμανών στρατιωτών ( σ . σ . όπως αναφέρουμε και παραπάνω οι νεκροί Γερμανοί ήταν ένας υπαξιωματικός και τέσσερις στρατιώτες και όχι πέντε όπως αναφέρεται στο κείμενο της εισαγγελίας του Κέμπτεν ) που εκτελούσαν αναγνωριστική αποστολή . Ο κατηγορούμενος Χίντελανγκ παραδέχθηκε (…) ότι έπειτα από διαταγή , έδωσε εντολή να σχηματιστεί εκτελεστικό απόσπασμα (…) Δεν μπόρεσε να διαπιστωθεί ποιος διέταξε το μέτρο αντιποίνων . (…) Ο
στρατηγός Λαντς ( σ . σ . Χούμπερτ Λαντς διοικητής του 22 ου Ορεινού Σώματος Στρατού που έδρευε στα Ιωάννινα ) διέψευσε πως αυτός έδωσε τη διαταγή . Ο διοικητής της Παραμυθιάς δεν έγινε δυνατόν να εντοπιστεί (…) Κίνητρα , τρόπος διεξαγωγής και στόχος της ενέργειας δεν προσδίδουν στο αδίκημα το χαρακτήρα δολοφονίας , αλλά το πολύ ανθρωποκτονίας …». Έτσι θεωρήθηκε ότι το αδίκημα έχει παραγραφεί και διεκόπησαν οι έρευνες .
Και μια λεπτομέρεια που έχει τη σημασία της . Ο Γερμανός ερευνητής Χέρμαν Φρανκ Μάγερ στο βιβλίο του « Αιματοβαμένο Εντελβάις – Η 1 η Ορεινή Μεραρχία , το
22 ο Σώμα Στρατού και η εγκληματική τους δράση στην Ελλάδα , 1943-1944 » αναφέρει τα εξής : « Οι κύριοι υποκινητές της δολοφονίας των κατοίκων της