Καρτ ποστάλ από τους Φιλιάτες ( 1931 )
Παρά τις μεταγενέστερες ρυθμίσεις και τα μέτρα συμβιβασμού ( για παράδειγμα η υποχρέωση να δίνεται το ένα τρίτο της παραγωγής στους προηγούμενους Τσάμηδες ιδιοκτήτες της γης ) το πρόβλημα ουσιαστικά παρέμεινε άλυτο .
Η αβεβαιότητα είχε και μια άλλη παρενέργεια . Πολλοί Τσάμηδες θεωρώντας βέβαιο τον εκπατρισμό τους πούλαγαν όσο – όσο τις περιουσίες τους , χωράφια και σπίτια . Όμως όταν δόθηκε λύση στο πρόβλημα της παραμονής τους βρέθηκαν χωρίς περιουσία . Έτσι αρκετοί αναγκάστηκαν να εκπατριστούν για να βρουν δουλειά στην Αλβανία . Εκεί μαζί με διάφορους ομοεθνείς τους « φυγόδικους » που είχαν αντιταχθεί στις απαλλοτριώσεις ή είχαν κατηγορηθεί για ανθελληνική δράση συγκρότησαν μια ξεχωριστή κοινότητα με κύριο συνδετικό κρίκο το αίσθημα της αδικίας και της ταπείνωσης από τις ελληνικές αρχές .
Οι αντιθέσεις στη Θεσπρωτία εντάθηκαν στα χρόνια της δικτατορίας Μεταξά . Από τη μια μεριά η φασιστική Ιταλία ενεθάρρυνε αλυτρωτικές κινήσεις στους κύκλους των Τσάμηδων που είχαν καταφύγει στην Αλβανία . Από την άλλη η πίεση που
ασκούσε στις μειονότητες το καθεστώς της 4 ης Αυγούστου και ειδικότερα για τους Τσάμηδες ο νόμος του 1937 για την υποχρεωτική απαλλοτρίωση και των περιουσιών που είχαν απομένει ήταν μια ενέργεια που αξιοποιήθηκε από τις οργανώσεις τους στο εξωτερικό .