Ημεροδρόμος- Ειδικές εκδόσεις Μέρες του Δεκέμβρη ΄44 | Page 58

Εγγλέζικο τανκς ρίχνει την πόρτα του Πολυτεχνείου Μαχητής του λόχου σπουδαστών ( πολλοί μαχητές του ήταν του Πολυτεχνείου) ο Σπύρος Τζουβέλης γράφει για τη μάχη με τους Εγγλέζους στο βιβλίο του «Μέρες και νύχτες του Δεκέμβρη», σελ 11- 13, εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2003): «Λίγο μετά το μεσημέρι, το μεγαλύτερο μέρος του λόχου των σπουδαστών του εφεδρικού ΕΛΑΣ προωθήθηκε από τα Εξάρχεια όπου ήταν η έδρα του και κατέλαβε όλα τα κτίρια του Πολυτεχνείου. Σκοπός ήταν να διαφυλαχθεί το Πολυτεχνείο από τους αντιπάλους και να χτυπηθεί η Ασφάλεια που βρισκόταν απέναντι, στην οδό Πατησίων. (…) Το απόγευμα, απροσδόκητα φάνηκαν εγγλέζικα τανκς, συνοδευόμενα από στρατό. Για πρώτη φορά φάνηκε καθαρά ότι επεμβαίνουν στις συγκρούσεις. Ζώσανε το Πολυτεχνείο και ένα τανκ έπεσε πάνω στην κεντρική σιδερένια πύλη, την έσπρωξε και την έριξε. Ένα τμήμα τους μπήκε στο κτίριο της Γραμματείας και άρχισε να ρίχνει πισώπλατα στους σπουδαστές που πολεμούσαν από τα παράθυρα και σε όσους βρίσκονταν στον διάδρομο». «… μια σφαγή άνανδρη και εγκληματική» Ο αρχιτέκτονας Φοίβος Τσέκερης, διμοιρίτης του λόχου σπουδαστών, που τραυματίστηκε σοβαρά στη μάχη του Πολυτεχνείου το ’44, γράφει στο βιβλίο του «Εδώ Πολυτεχνείο στα χρόνια της κατοχής- Από τους αγώνες με τη Σπουδάζουσα» ( εκδόσεις Εντός): «… Το απόγευμα της ίδιας μέρας , 5 του Δεκέμβρη, είχανε ανάψει για τα καλά οι μάχες στο κέντρο της Αθήνας. Ακροβολισμένοι και τοίχο-τοίχο, ο ένας πίσω από τον άλλο κατεβήκαμε στην πλατεία Εξαρχείων κι από κει κατηφορίσαμε τη Στουρνάρα προς το Πολυτεχνείο. Ολόκληρος ο δρόμος βαλλότανε από τη Γενική Ασφάλεια που βρισκόταν στη γωνία Πατησίων και Στουρνάρα (…). Μπήκαμε στο Πολυτεχνείο από τα παράθυρα της λέσχης και σκορπίσαμε ώστε να καταλάβουμε όλα τα κτίρια του (…). Δεν πέρασε λίγη ώρα και έγινε το μεγάλο κακό. Θάμαστε καμιά δεκαριά που είχαμε βγει στον απυρόβλητο διάδρομο για να ξεκουραστούμε. Μερικοί για να καπνίσουνε ένα τσιγάρο ώσπου να κρυώσουνε οι αραβίδες τους. Οι υπόλοιποι απ’ τα παράθυρα συνεχίζανε τη μάχη. Ξαφνικά είδαμε στην άκρη του διαδρόμου, αυτόματα να ξερνάνε φωτιά κατά πάνω μας. Σε λίγα δευτερόλεπτα βρεθήκαμε όλοι τρυπημένοι από