Ημεροδρόμος- Ειδικές εκδόσεις Μέρες του Δεκέμβρη ΄44 | Page 51

ταγματάρχης, Μιχάλης Παπαζήσης, που συνέστησε στους άνδρες να μην
προβάλουν αντίσταση και πιάστηκε από τους Εγγλέζους.
Σε λίγο ήρθε κι ο ίδιος ο Νικηφόρος. Συντριμμένος, κατάχλωμος. Είχε
πάει- λέει- στο 5ο Σύνταγμα των προαστείων να ελέγξει τα μέτρα για τον
αφοπλισμό των σταθμών Χωροφυλακής. Αυστηροί οι στρατιωτικοί τον
ρωτάνε αγανακτισμένοι πώς άφησε τη μονάδα του σε μια τέτια
περίπτωση τόσο σοβαρής επιχείρησης. Πώς παραβίασε όλους τους
κανονισμούς. Δυσκολεύεται να μιλήσει. Προσπαθεί να εξηγήσει, γιατί
πήγε στη Διοίκηση του 5ου για να επιβλέψει… Είναι ένας άνθρωπος
εξουθενωμένος. Ποτέ δεν είχα ιδεί στη ζωή μου τέτια έκφραση
απελπισίας.
Τον στέλνω στο διπλανό δωμάτιο να περιμένει. Βάζουμε τη Θέτιδα (σ.σ.
Θέτις Κωτσάκη γυναίκα του Σπύρου Κωτσάκη – Νέστορα, στέλεχος του
ΚΚΕ) να κάθεται μαζί, να τον φυλάει μην αυτοκτονήσει.
«Τώρα τι γίνεται;», ρωτάω τους στρατιωτικούς. Σε τέτοιες περιπτώσεις
λέει ο Γιάννης ( σ.σ: Πυριόχος μόνιμος συνταγματάρχης , στρατιωτικός
διοικητής του Α΄ Σώματος Στρατού του ΕΛΑΣ), «τους δείχνουμε το
πιστόλι και τους λέμε πήγαινε στο άλλο δωμάτιο… Για ν’ αποφύγουμε
τα στρατοδικεία και την εκτέλεση».
Δε συμφώνησα. Όχι έτσι. Το Κόμμα θ’ αποφασίσει. Τον καλέσαμε και
του είπαμε να κάμει μια σύντομη αναφορά. Την έκαμε, και μαζί μ’ ένα
συνοδευτικό δικό μας τη στείλαμε αμέσως στην ΚΕ του ΕΛΑΣ (…).
Μ’ εντολή της ΚΕ βγάλαμε συμπληρωματικές διαταγές:
-Να μη συγκρουστούμε με τη Ρίμινι. Να μην εμποδίσουμε τη μετακίνησή
της (σ.σ: Από το Γουδί προς το κέντρο της Αθήνας).
-Να γίνουν διαβήματα για την απελευθέρωση των μαχητών του 2ου
Συν/τος.
-Σε καμιά περίπτωση να μη δεχθή κανένα τμήμα μας αφοπλισμό, ν’
αμυνθεί μέχρις εσχάτων.
Η ΙΙ Μεραρχία τελικά να εγκατασταθεί έξω από τη γραμμή Χασιά-
Μενίδι…».