Ημεροδρόμος- Ειδικές εκδόσεις Μέρες του Δεκέμβρη ΄44 | Page 352

-Την εκκαθάριση του κρατικού μηχανισμού από τους συνεργάτες των κατακτητών
και τα υπολείμματα της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου.
-Τη διενέργεια μέσα στο 1945 δημοψηφίσματος και στη συνέχεια την εκλογή
Συντακτικής Συνέλευσης.
Όσο για το θέμα των συλληφθέντων και από τις δυο πλευρές το άρθρο 4 όριζε με
κατηγορηματικότητα ότι όλοι οι συλληφθέντες από τον ΕΛΑΣ ή την Πολιτοφυλακή
θα έπρεπε να αφεθούν αμέσως ελεύθεροι., δεν έκανε όμως καμία αναφορά στους
συλληφθέντες από τους Εγγλέζους και τους κυβερνητικούς.
Το ζήτημα της αμνηστίας και το «παράθυρο» που άνοιξε το δρόμο στην
κατοπινή τρομοκρατία
Με τη συμφωνία της Βάρκιζας δεν προβλεπόταν χορήγηση γενικής αμνηστίας, όπως
ζητούσαν οι εκπρόσωποι του ΕΑΜ. Αμνηστεύονταν μόνο τα «πολιτικά αδικήματα τα
τελεσθέντα από τις 3 Δεκεμβρίου 1944 μέχρι της υπογραφής της συμφωνίας».
Ακόμη εξαιρούνταν από τη συμφωνία τα «συναφή κοινά αδικήματα κατά της ζωής
και της περιουσίας, τα οποία δεν ήταν απαραιτήτως αναγκαία δια την επιτυχίαν του
πολιτικού σκοπού». Αυτό το «παράθυρο» έδωσε την ευκαιρία στις αντιδραστικές
δυνάμεις να εξαπολύσουν το φοβερό διωγμό κατά των αγωνιστών της Αντίστασης
στήνοντας κατηγορίες για διάπραξη κοινών αδικημάτων στην περίοδο της κατοχής.
Ο ρόλος του Τσιριμώκου
Η μη αποδοχή της θέσης της Αριστεράς για γενική αμνηστία οφείλεται κατά μεγάλο
μέρος στη στάση του Ηλία Τσιριμώκου, ο οποίος στη διάρκεια των συνομιλιών
πέρασε στην «από ’κει πλευρά». Ο καθηγητής Γεωργάκης το είπε καθαρά σε
συνέντευξή του, αρκετά χρόνια μετά , στη «Μεσημβρινή» το 1983:
« …Τελικά υποχώρησαν οι κομμουνιστές. Και υποχώρησαν όταν ο Ηλίας
Τσιριμώκος πείστηκε από μένα την κρίσιμη εκείνη νύχτα να έρθει «από ’δω».
Δηλαδή να υποστηρίξει τη θέση της κυβερνητικής πλευράς στο θέμα της αμνηστίας.
Ήθελε να έχει ορισμένες εγγυήσεις ότι πράγματι αυτά που λέμε εμείς εκεί θα έχουν
την υποστήριξη και της συμμαχικής πλευράς. Και ότι δεν ήταν ένα είδος
τρικλοποδιάς. Και τον πήρα και κατεβήκαμε στην Αθήνα στις 2 το πρωί. Και τον
πήγα στην αγγλική πρεσβεία, όπου ο Μακμίλλαν (σ.σ: Ο Εγγλέζος υπουργός για
θέματα Μεσογείου λειτουργούσε ως υπερεπόπτης των συνομιλιών στη Βάρκιζα και
κατηύθυνε τους εκπροσώπους της κυβέρνησης) του έδωσε το λόγο του ότι «αυτά που
σου λέει ο κ. Γεωργάκης και αυτά που λέει η κυβέρνηση εμείς τα εγγυώμεθα». Και
επιστρέψαμε πίσω με τον Τσιριμώκο, ο οποίος έδωσε μια εξήγηση περί της απουσίας
του, ότι ήταν άρρωστη δήθεν η μητέρα του. Τότε πλέον ο μονολιθισμός της
κομμουνιστικής παράταξης που μέχρι τότε παρετηρείτο έσπασε. Και ειδοποίησα τους
Άγγλους επισήμους και επισπεύσαμε τη μονογραφή της συμφωνίας, η οποία έγινε
στις 5 η ώρα τα χαράματα».