Ημεροδρόμος- Ειδικές εκδόσεις Μέρες του Δεκέμβρη ΄44 | Page 316

προσπαθεί να δει μέσα από τις γρίλιες, από την άκρη βέβαια, γιατί
φοβάται να προβάλλει το μπόι του στο κούφωμα. Και τότε ξαφνικά,
χωρίς κανένα σημάδι προειδοποιητικό, χωρίς στ’ αλήθεια να το περιμένει
κανείς, μια φοβερή έκρηξη γίνεται και σείεται συθέμελα όλο το κτίριο. Ο
Αργύρης, δίχως να καταλάβει πώς, βρίσκεται ξαπλωμένος καταγής,
σπρωγμένος από μια ανεξήγητη δύναμη. Κομμάτια από τούβλα και
χώματα έχουν πέσει απάνω του. Το δωμάτιο έχει γεμίσει με καπνούς.
Δεν ξεχωρίζει σχεδόν τίποτα. Μια δυνατή μυρουδιά μπαρούτι, κάτι σαν
καμένος αέρας, έχει απλωθεί παντού. Σιγά σιγά κάνει μερικές κινήσεις
και προσπαθεί να σηκωθεί. Νιώθει ότι ευτυχώς μπορεί. Αλλά είναι
ζαλισμένος, σαν να τα ’χει χαμένα. (…)
«Θεέ μου, πρέπει να’ναι ο Τάσος… η Ρίτσα κι αυτή ακίνητη»
Προτού συνειδητοποιήσει τι ακριβώς έγινε, ακούει βογγητά από το
διπλανό δωμάτιο. Σηκώνεται ζαλισμένος κι ο συναγωνιστής από το
Κορωπί που’χε κι αυτός πέσει κάτω και πηγαίνουν παραπατώντας κι οι
δυο τους προς τα εκεί.
Μόλις μπαίνουν μέσα, βλέπουν ένα θέαμα φοβερό. Ένας άντρας είναι
ξαπλωμένος ανάσκελα, στη μέση του δωματίου, ανάμεσα σε τούβλα,
χώματα, και καπνούς που σέρνονται στο πάτωμα. Του λείπει τελείως το
κεφάλι. Στη θέση του λαιμού φαίνονται κάτι κόκκινα, ματωμένα κρέατα.
Θεέ μου, πρέπει να ’ναι ο Τάσος. Το κεφάλι έχει εξαφανιστεί. Έχει γίνει
βρόμικες πιτσιλιές, κολλημένες στους τέσσερις τοίχους του δωματίου,
ανάμεσα σε μικρές και μεγάλες τρύπες. Μια κοπέλα, τη λέγανε Ρίτσα,
είναι κι αυτή ξαπλωμένη στην άκρη του δωματίου ακίνητη. Ο Αργύρης
τη σκουντά με το πόδι του. Δεν αντιδρά. Είναι νεκρή αλλά τελείως
απείραχτη. Μόνο μια μικρή κόκκινη τρυπίτσα, τόση δα, φαίνεται πάνω
από το φρύδι της. Καθώς είναι ξαπλωμένη, σαν ζωντανή, το φουστάνι
της έχει ανασηκωθεί και φαίνεται η άσπρη κιλότα της.
Ο Γιάννης Ξενάκης
Και να, στο βάθος του δωματίου ο Ξενάκης, καθιστός, με την πλάτη
ακουμπισμένη στον τοίχο και βογγάει. Το πρόσωπό του είναι γεμάτο
αίματα. Ένα θραύσμα τον έχει χτυπήσει στο ζυγωματικό, κάτω από το
αριστερό μάτι, που φαίνεται να έχει πεταχτεί προς τα έξω.
Ήρθαν κι άλλοι από τα διπλανά δωμάτια του σπιτιού. Είπαν ότι το βλήμα
έσκασε εδώ μέσα. Ευτυχώς που μόλις είχαν βγει ο Βασίλης κι οι
υπόλοιποι ομαδάρχες. Κοιτάζουν από την τρύπα στο δρόμο. Το τανκ έχει
φύγει. Φοβούνται μήπως κάνουν ντου οι πεζοί και πιάνουν θέσεις στις
πόρτες και στους διαδρόμους του σπιτιού. Όμως η ώρα περνάει και δεν