Ημεροδρόμος- Ειδικές εκδόσεις Μέρες του Δεκέμβρη ΄44 | Page 309

«… Την παραμονή της πρωτοχρονιάς- με τη βοήθεια του ταγματάρχη
Θεοχαρόπουλου, που ήταν υποδιοικητής της Μοίρας- κατόρθωσα,
επιτέλους, να επιβιβαστώ σε μια τορπιλάκατο που με έφερε στον
Πειραιά, στη Σχολή Δοκίμων. Από εκεί, στις 2 Ιανουαρίου περάσαμε με
στρατιωτικό αυτοκίνητο, ανάμεσα από αντιμαχόμενες δυνάμεις και
τμήματα στασιαστών και φτάσαμε στην Αθήνα, όπου έμαθα από τη
μητριά μου ότι ο πατέρας μου κρατούνταν απομονωμένος στο
Ναύσταθμο.
Από το υπουργείο Δικαιοσύνης- από το οποίο ζήτησα να μου επιτραπεί
να επισκεφθώ τον πατέρα μου ως δικηγόρος του- με παρέπεμψαν στο
υπουργείο Ναυτικών. Ύστερα από πολλά διαβήματα και με τη
μεσολάβηση του πρώην υπουργού Γιώργου Στράτου, που ήταν παλιός
αξιωματικός του Ναυτικού, μου δόθηκε η άδεια να δω τον πατέρα μου,
στις 7 Ιανουαρίου, ημέρα της ονομαστικής του γιορτής.
Μου διηγήθηκε με όλες τις λεπτομέρειες τις τραγικές ημέρες που είχε
περάσει στου «Αβέρωφ», μετά την αναχώρησή μου από την Αθήνα, και
ιδιαίτερα το δραματικό τριήμερο από τις 15 ως τις 18 Δεκεμβρίου. Στο
διάστημα αυτό, η ανεπαρκής φρουρά των φυλακών, με γενναιότητα
εμπόδισε τους επιτεθέντες ΕΛΑΣίτες να μπουν στο κτίριο για να
συλλάβουν και να εκτελέσουν τους «Γερμανοπροδότες», όπως νύχτα και
μέρα ακατάπαυστα αξίωναν τα χωνιά που είχαν εγκατασταθεί γύρω από
τις φυλακές. Η μανία τους στρεφόταν ιδιαίτερα εναντίον του και, όταν
κατέλαβαν το κτίριο του παραρτήματος των φυλακών, η φρουρά τους
άκουγε να κραυγάζουν συνεχώς: «Πού είναι ο Ράλλης;» (…)
Εξακολούθησα να επισκέπτομαι τον πατέρα μου δυό και τρεις φορές την
εβδομάδα στο Ναύσταθμο, ολόκληρο τον Ιανουάριο και ως τις 10
Φεβρουαρίου, οπότε μεταφέρθηκε στο μέγαρο Ζελιώτη, του οποίου ο
τελευταίος όροφος είχε διαρρυθμιστεί σε κρατητήρια…» ( σ.σ.: Ο
Ιωάννης Ράλλης δικάστηκε το Φεβρουάριο του ’45 μαζί με τους άλλους
μεγαλοδοσίλογους. Καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά και πέθανε τον
Οκτώβριο του 1946).
Σημείωση: Ο Γεώργιος Ράλλης κάνει και ένα απολογισμό της επίθεσης
του ΕΛΑΣ στις φυλακές Αβέρωφ όπου κρατούνταν οι σημαντικότεροι
δοσίλογοι:
« Από τους δεκατέσσερις αξιωματικούς και ενενήντα πέντε οπλίτες της
φρουράς, σώθηκαν τέσσερις αξιωματικοί και σαράντα πέντε
υπαξιωματικοί και οπλίτες. Από τους τετρακόσιους πενήντα
κρατουμένους, εκατόν ογδόντα εννέα μεταφέρθηκαν από τα
παραπήγματα της οδού Βασιλίσσης Σοφίας στον Πειραιά και από εκεί με