Ημεροδρόμος- Ειδικές εκδόσεις Μέρες του Δεκέμβρη ΄44 | Page 21

κυβερνήσεων Πειρουνάκης και Μπάκος, εκτελέστηκαν λίγο αργότερα,
ενώ άλλοι κρατήθηκαν ως όμηροι.
Η εξέλιξη της μάχης ήταν ενδεικτική του γεγονότος πως, μετά την άφιξη
των βρετανικων ενισχύσεων τις προηγούμενες μέρες, η πλάστιγγα της
σύγκρουσης έγερνε πλέον αποφασιστικά υπέρ των αντιεαμικων
δυνάμεων. Γρήγορα κατέφτασαν ισχυρές ενισχύσεις βρετανικών
τεθωρακισμένων και βομβαρδιστικών που έβαλλαν εναντίον των θέσεων
του ΕΛΑΣ από αέρος. Οι υπόλοιποι δοσίλογοι εξοπλίστηκαν και
φυγαδεύτηκαν προς τη βόρεια πλευρά της λεωφόρου Αλεξάνδρας, όπου
υποχώρησαν συνοδευόμενοι από χωροφύλακες και με την κάλυψη βολών
με βαριά οπλοπολυβόλα από τις δυνάμεις της Ορεινής Ταξιαρχίας που
έσπευσαν και αυτές προς ενίσχυση της άμυνας των φυλακών. Ανάμεσα
σε αυτούς και οι κατοχικοί πρωθυπουργοί Γεώργιος Τσολάκογλου και
Ιωάννης Ράλλης· λίγους μήνες αργότερα, κατά την απολογία του στη
δίκη των κατοχικών κυβερνήσεων, ο τελευταίος εκόμπαζε πως
αντιμετώπισε τις ορδές των μαινόμενων ελασιτών με το όπλο στο χέρι,
σημειώνοντας πως είχε κρατήσει μια τελευταία σφαίρα για τον εαυτό του
σε περίπτωση που έπεφτε στα χέρια τους.
«Αδιαφιλονίκητος ηθική δικαιολογία»
Οι δοσίλογοι που διασώθηκαν από τους Άγγλους και την Ορεινή
Ταξιαρχία φυγαδεύτηκαν σε θέσεις που έλεγχαν οι βρετανικές δυνάμεις,
ενώ κάποιοι από αυτούς μεταφέρθηκαν και σε βρετανικά στρατόπεδα
εκτός της χώρας μέχρι να δικαστούν. Κατά την αποχώρηση των
δυνάμεων του ΕΛΑΣ στα τέλη Δεκεμβρίου -αρχές Ιανουαρίου του 1945,
μερικές εκατοντάδες κατηγορουμένων για δοσιλογισμό συνελήφθησαν
ως όμηροι, κάποιοι από τους οποίους εκτελέστηκαν μετά από αποφάσεις
λαϊκών δικαστηρίων που στήθηκαν στις εαμοκρατούμενες περιοχές.
Όσοι κατάφεραν να ξεφύγουν το ξέσπασμα της λαϊκής οργής απέναντι
στην ατιμωρησία των εγκλημάτων που είχαν διαπράξει στην Κατοχή,
είχαν πλέον κάθε λόγο να ατενίζουν με αισιοδοξία το μέλλον, με την
πεποίθηση πως, μετά τη νίκη των κυβερνητικών δυνάμεων, ο χρόνος
επρόκειτο πια να δουλέψει για λογαριασμό τους. Σύντομα η νέα
κυβέρνηση Πλαστήρα θα εμπιστεύονταν την ποινική τους δίωξη στους
επαγγελματίες δικαστές που ελέγχονταν σε μεγάλο βαθμό από τον
αντικομμουνιστικό πυρήνα των ελίτ που είχε συντονίσει τη δουλειά της
κρατικής δικαιοσύνης και κατά την Κατοχή . παράλληλα, η ανάγκη
ταχείας επάνδρωσης του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας για την
αντιμετώπιση της εαμικής απειλής και το χτύπημα των περιοχών που
παρέμεναν υπό εαμικό ελεγχο, προοιώνιζε λαμπρες ευκαιρίες
ενσωμάτωσής τους στο νέο κρατικό μηχανισμό.