Ημεροδρόμος- Ειδικές εκδόσεις Μέρες του Δεκέμβρη ΄44 | Page 205
Κουράζουν ως. Σήμερα, ίσως πρώτη φορά από τότε, διάβασα λίγο. Στο
βάθος, κάπου πίσω από το Ζάππειο και τον Φιλόπαππο, βαριοί γδούποι
από κανόνια και εκρήξεις. Αεροπλάνα πολυβολούν. Η Ελλάδα, αλίμονο
η Ελλάδα: ένα σταυρωμένο κορμί κι όλοι το καρφώνουν, λυσσασμένοι.
Κατά βάθος προβλήματα και λάθη όπως εδώ κι ένα χρόνο. Δεν έχω
εκπλήξεις, κι όμως το να μην ξαφνιάζεσαι σε κάνει ύποπτο. Έπρεπε να
γίνει τούτο το μακελειό για να μάθουν εδώ την πείρα της Μέσης
Ανατολής, αν τη μάθουν ποτέ».
«Επανάσταση των προσφύγων εναντίον των γηγενών»
Από τις σημειώσεις του Γιώργου Θεοτοκά ( « Τετράδια Ημερολογίου
( 1939-1953)», σ.545,546, εκδόσεις Εστία). Η ματιά ενός αστού
διανοούμενου , που σ’ όλη τη διάρκεια της κατοχής έμεινε μακρυά από
το μεγαλείο της αντίστασης και τώρα προσπαθεί να εξηγήσει τι είναι
τέλος πάντων αυτά τα «παιδιά της γαλαρίας», όπως τα ονομάτισε ο
Μάνος Χατζιδάκις:
«21 Δεκεμβρίου
Μία από τις πλευρές του ζητήματος είναι και τούτη, πως ολοένα
περισσότερο έχει κανείς την εντύπωση ότι η επανάσταση αυτή είναι ,
στην Αθήνα τουλάχιστο, επανάσταση των προσφύγων εναντίον των
γηγενών. Είναι αναμφισβήτητο ότι στους προσφυγικούς συνοικισμούς,
που αποτελούν σήμερα την «κόκκινη ζώνη» της περιοχής της Αθήνας και
του Πειραιά, η μεγίστη πλειοψηφία του πληθυσμού βρίσκεται, με τον ένα
ή τον άλλο τρόπο, κάτω από την επίδραση και τον έλεγχο του Κ.Κ.Ε. ενώ
αντίστροφα, στις παλαιοαθηναϊκές συνοικίες, όχι μόνο στις αστικές μα
και τις λαϊκές και εργατικές, και στα γηγενή κέντρα του Πειραιά, εξίσου
μεγάλη πλειοψηφία δυσπιστεί προς τον κομμουνισμό ή βρίσκεται σε
φανερή αντίθεση μαζί του. Θέμα που πρέπει ν’ απασχολήσει αναλυτικά
τον κοινωνιολόγο ιστορικό.
Μετά την Καταστροφή του 1922, οι βενιζελικοί πολιτικοί, που τότε
κυβερνούσαν, εγκαταστήσανε γύρω στην Αθήνα και τον Πειραιά μία
μάζα προσφυγική αισθητά μεγαλύτερη από κείνην που θα
δικαιολογούσαν οι οικονομικές δυνατότητες του τόπου, αντί να στείλουν
τους πρόσφυγες σε αγροτικές περιφέρειες, όπως προτιμούσαν οι
περισσότεροι. Το έκαμαν για να μεταβάλλουν την εκλογική πλειοψηφία
της πρωτεύουσας, που ήταν σταθερά βασιλική και αντιβενιζελική. Για
τον ίδιο λόγο χωρίσανε την εκλογική περιφέρεια της Αθήνας και του
Πειραιά από τα χωριά της Αττικής, φανατικά βασιλικά, με τη δικαιολογία
ότι αυτά αποτελούν αγροτική περιφέρεια με διαφορετικά προβλήματα.