Ημεροδρόμος- Ειδικές εκδόσεις Μέρες του Δεκέμβρη ΄44 | Page 16
«σύμμαχοι» και οι εγχώριοι πραιτοριανοί τους, δήλωσαν με τον πιο
εγκληματικό τρόπο την απόφασή τους να περάσουν νέες αλυσίδες στον
λαό, να συντρίψουν το ΕΑΜικό κίνημα, να ναρκοθετήσουν την παλλαϊκή
απαίτηση για δημοκρατική αναδημιουργία της Ελλάδας.
Για δεκαετίες η απάντηση στην ερώτηση «τι έγινε το
Δεκέμβρη;» υπήρξε ασφαλής τρόπος για να χωρίζει η ήρα από το στάρι.
Ανάλογα με τη «διήγηση» μπορούσες να διακρίνεις πότε μιλούσε η
δουλοφροσύνη και πότε η αξιοπρέπεια. Ανάλογα με την απάντηση
ερχόταν στην επιφάνεια το νήμα που συνέδεε τους μαυραγορίτες του
χτες με τους μετέπειτα «κατσαπλιάδες», τους γερμανοτσολιάδες του
τότε με τους κατοπινούς «αμερικανοτσολιάδες».
Ο Δεκέμβρης σηματοδότησε την αρχή μιας ιστορικής περιόδου που
περιλαμβάνει τα πάντα: Σελίδες τιμής, σελίδες χρέους, σελίδες
τραγωδίας. Αποτελεί σημείο ορόσημο από το οποίο είναι αναγκασμένος
να περάσει κανείς για να φτάσει στον Εμφύλιο, στον Δημοκρατικό
Στρατό Ελλάδας και στις αμερικανικές βόμβες ναπάλμ του Βαν Φλιτ,
στο ανθρώπινο μεγαλείο στα Μακρονήσια και στο «όχι» στις δηλώσεις
μετανοίας, στον εξευτελισμό των στρατοδικών μέσα στα ίδια τους τα
στρατοδικεία έως το «ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – Πολυτεχνείο» των
μεταπολιτευτικών χρόνων.
Οι μάχες του Δεκέμβρη έληξαν με νικητές και ηττημένους. Το έπαθλο
των πρώτων η εξουσία. Το έπαθλο των δεύτερων οι φυλακές, οι εξορίες,
οι εκτελέσεις, τα βασανιστήρια. Οι δεύτεροι, αυτοί που ηττήθηκαν
στρατιωτικά, ισχυρίζονται ότι κατόρθωσαν κάτι περισσότερο από τους
νικητές: Ότι υπέστησαν μια από τις «νικηφόρες» εκείνες ήττες που
στην Ιστορία μόνο ένας ηττημένος που έχει το δίκιο με το μέρος του
μπορεί να κατακτήσει. Νίκη όπως εκείνη των ηττημένων δημοκρατικών
ταξιαρχιών της Ισπανίας, νίκη όπως εκείνη των ηττημένων της παρισινής
κομμούνας: Νίκη ηθική, νίκη ιδεολογική έναντι των νικητών αντιπάλων
τους! Συμφωνούμε…
Ένα ερώτημα που συνήθιζε να επανέρχεται για δεκαετίες μετά τον
Δεκέμβρη ήταν τούτο: Ναι αλλά «αν» τότε νικούσαν οι ηττημένοι και
«αν» έχαναν οι νικητές, τι θα γινόταν; Που θα βρισκόταν σήμερα η
Ελλάδα;
Η απάντηση από τα ανιστόρητα θρασίμια του συστήματος, με πρώτους
και καλύτερους τους «πρώην» αριστερούς και νυν γενίτσαρους, είναι
γνωστή: «Αλβανία θα είχαμε γίνει», «θα πεινάγαμε», «δεν θα είχαμε