Η άδεια ονομαζόταν Letter of Marque και
δινόταν σε πειρατές, τους λεγόμενους
Κουρσάρους, για να επιτίθενται και να
αιχμαλωτίζουν τα εχθρικά πλοία, τα οποία
κατέληγαν σε ναυτοδικεία και στη συνέχεια
πωλούνταν. Αυτή η νόμιμη άδεια
εξουσιοδοτούσε τους κουρσάρους να
επιτίθενται και στα ισπανικά πλοία. Η άδεια
δινόταν μόνο από επίσημο κρατικό φορέα,
είχε συγκεκριμένη χρονική διάρκεια ισχύος
και όριζε τις περιοχές όπου επιτρεπόταν η
δράση και το ποσοστό της λείας που θα
έπρεπε να αποδοθεί από τον κουρσάρο στο
κράτος και τον βασιλιά.