108
Ακόμη και μετά από την εποχή του μοντέρνου κυνηγιού εξωπλανητών,
το αστέρι του Barnard κράτησε κρυφό το πλανητικό του μυστικό.
Όπως εξήγησε ο Butler, ο συνδυασμός του μεγέθους του πλανήτη και της
απόστασης του από το μητρικό του αστέρι, ώθησε τελικά την τεχνολογία
(και τους αστρονόμους) στα όρια τους- απαιτώντας μέτρηση "ταλάντωσης"
1,2 μέτρων ανά δευτερόλεπτο .
Αντίθετα, οι πρώτοι πλανήτες βρέθηκαν με ακτινική ταχύτητα η οποία
ανίχνευε ταλάντωση 70 μέτρα ανά δευτερόλεπτο, η οποία προκαλείται
από την βαρυτική έλξη ενός πλανήτη, και πριν από 30 χρόνια τα
καλύτερα όργανα θα μπορούσαν να ανιχνεύσουν μόνο 300 μέτρα ανά
δευτερόλεπτο!
Εικόνα 3. Η τεχνική της ακτινικής ταχύτητας ταυτοποιεί τους πλανήτες μέσω της
μετατόπισης του μήκους κύματος του φωτός ενός αστέρα, καθώς εκείνος ταλαντώνεται
λόγω της παρουσίας ενός πλανήτη. Όταν ένα ουράνιο αντικείμενο απομακρύνεται από
εμάς, το φως που παρατηρούμε γίνεται ελαφρώς λιγότερο ενεργητικό και πιο κόκκινο.
Το αντίθετο - το φως γίνεται λίγο πιο ενεργητικό και πιο μπλε - συμβαίνει όταν το
αστέρι κινείται προς το μέρος μας.
Ο πλανήτης που ανιχνεύτηκε (και ο οποίος παραμένει "υποψήφιος" μέχρι
να επιβεβαιωθεί περαιτέρω η ανακάλυψή του) βρέθηκε τελικά μετά από
συντονισμένη προσπάθεια μιας μεγάλης ομάδας αστρονόμων σε όλο τον
κόσμο. Συνεπικεφαλής (co-led) και διοργανωτής της προσπάθειας αυτής
ήταν ο Guillem Anglada-Escudé του Πανεπιστημίου Queen Mary του
Λονδίνου. Ο νεαρός αυτός αστρονόμος είχε κάνει μια μεγάλη επιτυχία το
2016 με την ανίχνευση ενός πλανήτη που περιστρέφεται γύρω από
https://www.facebook.com/Aratosastronomy/