[2] Ως τεκμηρίωση του παρόντος αρκεί μια ανάγνωση των δύο Απολογιών του αγίου Ιουστίνου του Φιλοσόφου (P.G. τ. 6) και του λόγου (στην πραγματικότητα,
επιστολής) του Μ. Βασιλείου Πρὸς τοὺς νέους, ὅπως ἂν ἐξ Ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων (P.G. 31, 564 εξ. - όλο εδώ). Ο Χρυσόστομος επίσης προβάλλει ως ηθικά
παραδείγματα τον Πλάτωνα και το Σωκράτη, τον Αριστείδη, το Διογένη και τον Επαμεινώνδα (Πρὸς ἄπιστον πατέρα, P.G. 47, 332-348) και άλλοι άλλα.
[3] Βλ. σχετικά Αρχιμανδρίτου Ιεροθέου Σ. Βλάχου (τώρα επισκόπου Ναυπάκτου), Εκκλησία και εκκλησιαστικό φρόνημα, έκδ. Ι. Μονής Γενεθλίου της Θεοτόκου
(Πελαγίας), Λεβαδειά 1990, σελ. 249-279.
[4] Επιτάφιος εις τον Μέγαν Βασίλειον, 11 (P.G. 36, 508-509). Όλο το έργο εδώ. Το σχετικό απόσπασμα: «Οἶμαι δὲ πᾶσιν ἀνωμολογῆσθαι τὸν νοῦν ἐχόντων,
παίδευσιν τῶν παρ᾿ ἡμῖν