πολιτιστικών τοπίων 1 . Πιο κοινά είναι τα φυτά των αγροτικών και των διαταραγμένων οικοτόπων ( 18.1 %), ακολουθούμενα από τα φυτά των Εύκρατων και υπο-μεσογειακών λειμώνων ( ξηρά και μεσοφυτικά λιβάδια και βοσκότοποι , βραχώδεις προεξοχές και πετρώδη εδάφη , μη διαταραγμένα πρανή και διάκενα δασών πλούσια σε αγρωστώδη στα χαμηλά έως ορεινά υψομετρικά επίπεδα ) με ποσοστό 17.7 %, και στη συνέχεια ακολουθούμενα από τα φυτά των φρυγανικών σχηματισμών και των Μεσογειακών λιβαδιών που είναι πλούσια σε ετήσια είδη με ποσοστό 15,4 % ( Σχήμα 4 ).
Τα φυτά των δασών και των θαμνώνων αντιπροσωπεύουν μόνο το 13,7 % της Ελληνικής χλωρίδας , αν και α ) πρόκειται για σχηματισμούς πολύ ποικίλους και ευρέως εξαπλωμένους στην Ελλάδα , β ) σχεδόν όλα τα είδη δέντρων και θάμνων που απαντώνται στην Ελλάδα , εντάσσονται σε αυτή την κατηγορία οικοτόπων . Τα εξειδικευμένα φυτά των υψηλών ορέων ( 12,6 %), των απόκρημνων βράχων ( 9,0 %), των οικοτόπων γλυκού νερού ( 8,9 %) και των παράκτιων οικοτόπων ( 4,6 %) αντιπροσωπεύονται από ποσοστά μικρότερα του 15 % ( Σχήμα 4 ). Ωστόσο , λαμβάνοντας υπόψη τις μικρές εκτάσεις που καταλαμβάνει καθεμιά από αυτές τις κατηγορίες οικοτόπων , αντιλαμβανόμαστε τη μεγάλη σημασία της χλωρίδας τους .
Εστιάζοντας στα ενδημικά και τα περιορισμένης εξάπλωσης taxa , η αξιολόγηση αποκαλύπτει ότι επικρατούν στις χερσαίες κατηγορίες οικοτόπων με υψηλό ποσοστό φυσικών και ημιφυσικών ανοικτών οικοτόπων . Συνολικά , περίπου το 78 % όλων των ενδημικών και των περιορισμένης εξάπλωσης taxa συνδέονται με τα απόκρημνα βράχια και με τους μεγάλου υψομέτρου ξηρικούς Μεσογειακούς και υπο-μεσογειακούς λιβαδικούς οικοτόπους ( Πίνακας 2 ). Η ποικιλότητα των παλαιο- και νεο-ενδημικών , όπως εκφράζεται από τον αριθμό και το ποσοστό των ενδημικών και των περιορισμένης εξάπλωσης taxa , τείνει να είναι μεγαλύτερη στις κατηγορίες οικοτόπων που διαθέτουν κατάλληλες ( περισσότερο ή λιγότερο ) απομονωμένες θέσεις , όπως είναι οι απόκρημνοι βράχοι , οι ξηρικοί βραχώδεις οικότοποι στα μεγάλα υψόμετρα των υψηλών ορέων , αλλά και σε νησιά και χερσονήσους .
Οι παράκτιοι οικότοποι εκπροσωπούνται ως προς τα ενδημικά και τα περιορισμένης εξάπλωσης taxa με ποσοστό παρόμοιο με αυτό του συνολικού αριθμού taxa , ενώ οι δασικοί οικότοποι χαρακτηρίζονται από λίγο μικρότερα ποσοστά . Αντίθετα , οι διαταραγμένοι οικότοποι και οι οικότοποι γλυκού νερού είναι πολύ φτωχότεροι σε
Σχήμα 2 . Αριθμός φυτικών taxa ( συνολικός χλωριδικός πλούτος , αριθμός ενδημικών , αριθμός περιορισμένης εξάπλωσης taxa ) σε κάθε μια από τις 13 χλωριδικές περιοχές της Ελλάδας .
600
500
400
300
200
100
0
500
450
400
350
300
250
200
Σχήμα 3α . Πλήθος ενδημικών ειδών και υποειδών ανά χλωριδική περιοχή .
Είδη
Υποείδη
IoI NPi SPi Pe StE EC NC NE NAe WAe Kik KK EAe
Σχήμα 3β . Πλήθος ενδημικών taxa ανά χλωριδική περιοχή .
1 . Τα πολιτιστικά τοπία περιγράφουν την διαχρονική αλληλεπίδραση ανθρώπου και φυσικού περιβάλλοντος . Μεγάλο ποσοστό των τοπίων στην Ελλάδα αποτελείται από σχηματισμούς που έχουν διαμορφωθεί από τη δράση του ανθρώπου ( π . χ . καλλιέργειες , βοσκούμενοι θαμνώνες , λιβαδικές εκτάσεις , αλυκές και οικισμοί ) και είναι σημαντικά για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας .
150
100
50
0 IoI NPi SPi Pe StE EC NC NE NAe WAe Kik KK EAe
4