κών) στοιχείων που συναντώνται στις ηπειρωτικές περιοχές (Πίνακας
1). Όσον αφορά τον ενδημισμό παρατηρείται η αντίστροφη τάση (αύξη-
ση του ενδημικού πλούτου από το Βορρά προς το Νότο) (Σχήμα 1, 2).
Ο ενδημικός πλούτος (σε απόλυτους αριθμούς) και η συχνότητα του εν-
δημισμού δεν είναι ομοιόμορφα κατανεμημένα στις χλωριδικές περιοχές
της Ελλάδας (Σχήμα 1, 2). Σύμφωνα με το ισχύον γενικό πρότυπο, η
Νότια- Ελλάδα (Πελοπόννησος, Κρήτη-Κάρπαθος, Στερεά Ελλάδα) και
η Ανατολική- Ελλάδα είναι οι πλουσιότερες σε απόλυτους αριθμούς εν-
δημικών (Σχήμα 3α, 3β).
Πίνακας 1. Αριθμός οικογενειών, γενών, ειδών, υποειδών και taxa των αγγειωδών
φυτών σε κάθε μια από τις 13 χλωριδικές περιοχές της Ελλάδας.
Χλωριδική περιοχή
Οικογένειες
IoI
(Ιόνια Νησιά)
146
NPi
(Βόρεια Πίνδος)
147
SPi
(Νότια Πίνδος)
155
Pe
(Πελοπόννησος)
160
StE
(Στερεά Ελλάδα)
160
EC
(Α-Κ Ελλάδα)
144
NC
(Β-Κ Ελλάδα)
158
NE
(Β-Α Ελλάδα)
164
NAe
(Βόρειο Αιγαίο)
145
WAe (Δυτικό Αιγαίο)
147
Kik
(Κυκλάδες)
138
KK
(Κρήτη-Κάρπαθος)
146
EAe
(Ανατολικό Αιγαίο)
152
Γένη
699
746
797
865
865
714
824
874
690
700
630
703
759
Είδη
1953
2588
2670
3009
3136
2096
3122
3288
1971
2040
1700
2085
2398
Υποείδη
525
838
823
924
987
569
1019
1059
502
584
467
572
662
Taxa
2003
2726
2792
3206
3341
2107
3358
3547
1975
2092
1791
2217
2535
Σχήμα 1. Κατανομή του συνολικού χλωριδικού πλούτου, του πλούτου σε ενδημικά
και σε περιορισμένης εξάπλωσης φυτικά taxa στις ηπειρωτικές και τις νησιωτικές
χλωριδικές περιοχές της Ελλάδας.
4000
Σύνολο Taxa
3500
Ενδημικά
Range-Restricted
3000
2500
2000
■ ■ Petrorhagia
laconica Trigas, Kalpoutz. &
Kougioum.
(Πηγή: Trigas & al. (2018), Willdenowia 48: 137-
146).
Η Petrorhagia laconica ένα νέο είδος για την επι-
στήμη, ενδημικό της ΝΑ Πελοποννήσου, πε-
ριγράφηκε σε πρόσφατη μελέτη του subsect.
Saxifragae στην Ελλάδα. Στη σχετική δημοσίευση
γίνεται εκτενής αναφορά στις σχέσεις του νέου
είδους με τα είδη P. graminea και P. saxifraga, δίνο-
νται στοιχεία για την εξάπλωση και την οικολογία
του, ενώ προτείνεται η ένταξή του στην κατηγο-
ρία των Κινδυνευόντων (Endangered) σύμφωνα
με τα κριτήρια της IUCN.
■ ■ Hypericum icaricum Kit Tan
(Πηγή: Tan & Strid (2018), in Vladimirov et al.,
Phytologia Balcanica 24(1): 167-169).
Ένα νέο για την επιστήμη είδος του γένους
Hypericum με μορφολογικές ομοιότητες με τα H.
atomarium και H. cuisinii. Εξαπλώνεται στα νησιά
Ικαρία, Σάμο και Χίο. Φύεται σε σχιστολιθικά και
πυριτικά υποστρώματα, σε σχισμές βράχων και
σε υψόμετρα από το επίπεδο της θάλασσας μέ-
χρι τα 1000 μέτρα.
■ ■ Cymbalaria spetae Carnicero & al.
(Πηγή Carnicero Campmany, P. (2017), PhD
Thesis, Universitat Autònoma de Barcelona).
Ένα νέο είδος που περιγράφηκε στα πλαίσια
της διδακτορικής διατριβής του Pau Carnicero
Campmany με τίτλο “Evolution, biogeography
and systematics of the genus Cymbalaria Hill”. Η
C. spetae διαφέρει από τα άλλα είδη του γένους
στην Ανατολική Μεσόγειο, ως προς τους μακρύ-
τερους λοβούς του κάλυκα, τα μικρότερου με-
γέθους και πολυαριθμότερα σπέρματα ανά κάψα
και το αναλογικά βραχύτερο και φαρδύτερο πλή-
κτρο. Φύεται σε σκιερές σχισμές ασβεστολιθι-
κών βράχων, σε υψόμετρα από 200 έως 800 μέ-
τρα και είναι τοπικό ενδημικό της περιοχής του
Ταΰγετου, όπου έχει βρεθεί μόνο σε δύο θέσεις.
■ ■ Ornithogalum
1500
1000
500
0
Pe
StE
NC
SPi
NPi
NE
Ηπειρωτικές περιοχές
EC
KK
WAe
Kik
EAe
IoI
NAe
Νησιωτικές περιοχές
Κατανομή της συνολικής χλωρίδας, της ενδημικής
χλωρίδας και της χλωρίδας των φυτών με περιορισμένη
εξάπλωση στις διαφορετικές κατηγορίες οικοτόπων
Αν και η Ελλάδα είναι γνωστή για τα νησιά της και τα βουνά της, τα
παραλιακά φυτά και τα φυτά των υψηλών ορέων αθροιστικά αποτε-
λούν μόνο το 17.2% περίπου της Ελληνικής χλωρίδας (Πίνακας 2, Σχή-
μα 4). Η αξιολόγησή μας σχετικά με τις προτιμήσεις των φυτικών taxa
αποκαλύπτει ότι η Ελλάδα είναι στην πραγματικότητα μάλλον μια χώρα
insulare Kypriotakis, Antaloudaki
& Tzanoudakis
(Πηγή Kypriotakis, Antaloudaki & Tzanoudakis
(2018), Botanica Serbica 42(1): 117-122).
Ένα νέο είδος για την επιστήμη που εξαπλώνεται
σε τρεις νησίδες της Κρήτης και εμφανίζει ομοι-
ότητες με τα είδη O. pyrenaicum και O. creticum.
Λόγω του πολύ μικρού αριθμού ωρίμων ατόμων
που έχει καταγρα-
Ornithogalum
φεί έως σήμερα οι
insulare
συγγραφείς προτεί-
(Ζ. Κυπριωτάκης)
νουν να χαρακτηρι-
σθεί ως Kρισίμως
Κινδυνεύον
(CR)
σύμφωνα με τα κρι-
τήρια της IUCN.
Γιάννης Μπαζός
Τμήμα Βιολογίας
ΕΚΠΑ
3