στιχόδεντρων . Όλες απέτυχαν . Εκτός από δύο . Πως και που ; Για τη συνέχεια ο λόγος δίνεται στον πατριάρχη των Ελλήνων βοτανικών Θεόδωρο Ορφανίδη .
10
Paeonia mascula subsp . hellenica ( Γ . Πουλής )
εμφανίζεται σε πετρώδεις πλαγιές , ξέφωτα δασών ελάτης και καστανιάς , αλλά και φρύγανα , στην Αττική , την Άνδρο , την Ικαρία , τα βουνά της Ανατολικής Πελοποννήσου , αλλά και την Εύβοια , όπου δημιουργεί μεγάλες αποικίες . ( Γ . Πουλής ).
Illustrated Flora of Cyprus
Κατερίνα Κουτσοβούλου Πράσινο Ταμείο
Κυκλοφόρησε το βιβλίο του Γιάννη Χριστοφίδη Illustrated Flora of Cyprus ( Εικονογραφημένη χλωρίδα της Κύπρου ) ( ISBN-13 : 9789963854226 , 383 σελίδες ). Το βιβλίο είναι γραμμένο στην Αγγλική γλώσσα και περιλαμβάνει στοιχεία για τη γεωλογία και τους οικοτόπους της Κύπρου , περιγραφές όλων των ιθαγενών και επιγενών ανθοφόρων φυτών της Κύπρου ( εκτός των Poaceae ), την εξάπλωσή τους στην Κύπρο , όλες τις νέες αναφορές και τις πρόσφατες ταξινομικές αλλαγές , την περίοδο ανθοφορίας , το καθεστώς προστασίας και κλείδες προσδιορισμού για τα πιο δύσκολα γένη . Γίνεται ακόμη αναφορά στα είδη που υπάρχουν και στην Κρήτη . Τα κείμενα συνοδεύονται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό με φωτογραφίες των πιο αντιπροσωπευτικών ειδών για κάθε γένος , κοντινές φωτογραφίες των καρπών καθώς και φωτογραφίες των περισσότερων ενδημικών φυτών της Κύπρου .
Προς τον υπουργό των Εσωτερικών και τον υπουργό των Οικονομικών
Λαμβάνω την τιμή , κύριοι υπουργοί , να σας πληροφορήσω για ένα σπουδαίο πράγμα , που έχει μεγάλη αξία για τους φτωχούς κατοίκους διαφόρων νησιών μας . Αυτό είναι η παραγωγή μαστίχας από τους αυτοφυείς στα νησιά μας σχίνους .
Όταν το 1856 είπα κι έγραψα ότι είναι δυνατόν και οι αυτοφυείς σχίνοι στην Ελλάδα να παράγουν την χιώτικη μαστίχα , λίγοι με πίστεψαν τότε , γιατί οι απηρχαιωμένες προλήψεις πάντοτε εμπόδιζαν τον άνθρωπο να βρει την αλήθεια και να διακρίνει το ορθό από το εσφαλμένο . Μία πρόληψη που επινοήθηκε , κατ ’ ανάγκη , πριν πολλά χρόνια από τους αφοσιωμένους στο εμπόριο πανέξυπνους Χιώτες , για να μην αναγκάζονται αυτοί και τα παιδιά τους , ως αιώνιοι δούλοι της Βαλιδέ , να συλλέγουν την μαστίχα αντί για τον πλούτο που τους δίνει το επιχειρηματικό τους πνεύμα , ρίζωσε σε τέτοιο βαθμό ώστε και τώρα να πιστεύουν πολλοί ότι μόνο η γη των Μαστιχοχωρίων της Χίου , επειδή περιέχει αποκλειστικά δικά της στοιχεία , παράγει την ευωδιαστή μαστίχα . Αλλά η επιστήμη βλέπει με άλλα μάτια τα πράγματα και διά του Διοσκουρίδη , του Τουρνεφόρ και εμού , σαλπίζει ότι η μαστίχα παράγεται και αλλού από τους κοινούς σχίνους , που δεν έχουν καμιά διαφορά από τους σχίνους που καλλιεργούνται στην Χίο …
… Ιδού τι προσθέτω εγώ και τι έπραξα μέχρι τώρα , διαλύοντας κάθε αμφιβολία για την παραγωγή και στην Ελλάδα του ευγενούς προϊόντος της μαστίχας .
Αφού σύγκρινα το δείγμα μαστιχοφόρου σχίνου της Χίου που έχω στην βοτανική μου συλλογή με δείγματα πολλών σχίνων από την Ελλάδα και δεν βρήκα καμιά οργανική και ειδική διαφορά , αποφάσισα να μεταβώ στη Χίο και να εξετάσω επί τόπου το ζήτημα . Τον Απρίλιο του 1856 , λοιπόν , επισκέφθηκα σχεδόν όλα τα Μαστιχοχώρια από την Καλλιμασιά μέχρι το Πυργί , με εξαίρεση τα νοτιότερα και μακρινότερα Μεστά και Ολύμπους .
Από τις παρατηρήσεις που έκανα , διαμένοντας πάνω από ένα μήνα στην Χίο , πείστηκα ακόμα περισσότερο ότι η μαστίχα δεν είναι αποκλειστικώς προϊόν της Χίου . Τα Μαστιχοχώρια δεν έχουν κάτι το εξαιρετικό , εκτός από την φιλοπονία των κατοίκων τους και την θέση τους . Βρίσκονται στο νότο του νησιού και σχετικά κοντά στην παραλία , εκτός από τα Δίδυμα , τα Παστρικά και το Πυργί που είναι μεσογειακότερα . Η γη είναι η κοινή αργιλώδης γη της Ελλάδας έχοντας οξείδιο του σιδήρου ( κοκκινιά ). Το έδαφος λοιπόν των Μαστιχοχωρίων δεν έχει καμιά διαφορά από το έδαφος των Κυκλάδων και την Πελοποννήσου , δεν έχει καμιά επιρροή στην παραγωγή της μαστίχας και κάθε άλλη εξέταση είναι περιττή , αφού τα γεωλογικά χαρακτηριστικά είναι σαφή και αναμφισβήτητα . Εξέτασα όμως τον τρόπο με τον οποίο οι μαστιχοχωρίτες εργάζονται για την συλλογή της μαστίχας .
Όταν επέστρεψα τον Ιούνιο στην Ελλάδα , έσπευσα να κάνω πειράματα επί των ελληνικών σχίνων . Πρώτα κέντησα , όπως κάνουν στην Χίο , πολλούς σχίνους στην Αττική , κάτω από το Δαφνί και γύρω από το λεγόμενο μετόχι του Σκαραμαγκά . Μετά πήγα στην Αίγινα , Σύρο , Σέριφο και Μήλο . Εκτός από τη Σέριφο και την Αίγινα , όπου δεν βρήκα πολλούς σχίνους , παντού έλαβα μαστίχα ευωδιέστατη που όμως δεν ήταν ξηρή και εύθρυπτη .
Προσδοκώντας αναμφισβήτητη επιτυχία , δεν παρέλειψα στις περιοδείες μου να προτρέπω όλους τους γνωστούς μου κατοίκους Κυκλάδων να κάνουν τα ίδια με μένα πειράματα στην πατρίδα τους . Μετά δύο χρόνια , ευτύχησα να λάβω εξαίσια δείγματα μαστίχας , όμοιας στα πάντα με την χιώτικη , δηλαδή ξηρά , ευωδιέστατη και διαφανέστατη . Το πρώτο δείγμα με του έστειλα ο κύριος Σιβίνης από την Αντίπαρο και το δεύτερο ο διδάσκαλος κύριος Ιωαννίδης από την Αμοργό . Τα δείγματα αυτά εκτέθηκαν μαζί με άλλες συλλογές μου στην έκθεση των Ολυμπίων το 1859 . Αν και πέρασαν από τότε 13 ολόκληρα χρόνια , ουδεμία αλλοίωση συνέβη σ ’ αυτά εκτός από το βαθύτερο κίτρινο χρώμα που απέκτησαν .
Στην Αντίπαρο οι μαστιχοφόροι σχίνοι δεν είναι πολλοί , όπως φαίνεται , αλλά είναι εύκολο να πολλαπλασιαστούν γρήγορα . Στην Αμοργό όμως οι σχίνοι είναι