ΕΓΩ ΚΑΙ Η ΠΟΛΗ ΜΟΥ e-magazine- Εγώ και η Πόλη μου3 Β - Αντίγραφο | Page 9

Πςο για τθν γενικότερθ ζννοια τθσ ψυχαγωγίασ ςτθν πόλθ , δεν μποροφμε να παραλείψουμε τισ αμζτρθτεσ παραςτάςεισ ςε ζνα από τα πιο αξιόλογα και ιςτορικότερα κτίρια , το Μαλλιαροποφλειο Κζατρο . Ραραςτάςεισ όλων των ειδϊν που ξεχειλίηουν από ποιότθτα και μαγεία . Στθν άλλθ πλευρά τθσ πόλθσ , δεςπόηει επιβλθτικά το Αποςτολοποφλειο Ρνευματικό Κζντρο που φιλοξενεί ςχεδόν κακθμερινά ςχολικζσ , μουςικζσ , κεατρικζσ παραςτάςεισ , ομιλίεσ , διαλζξεισ , ςυνεδριάςεισ , βραβεφςεισ …
Θ πολιτιςτικι και πολιτιςμικι μασ παράδοςθ ςυνεχίηεται ςτα Μουςεία μασ . Ππωσ είναι φυςικό , ζνασ τόποσ με απζραντθ ιςτορικι κλθρονομιά δεν μπορεί να μθν αποτυπϊνει διαχρονικά το παρελκόν του . Από το υπζροχο νεοκλαςικό Αρχαιολογικό μασ μουςείο που φιλοξενεί τουσ αναρίκμθτουσ κθςαυροφσ τθσ αρκαδικισ αρχαιότθτασ ςτο Ρολεμικό με τα μπαρουτοκαπνιςμζνα τουφζκια και τισ αυκεντικζσ ςπάκεσ που προκαλοφν δζοσ . Και φςτερα , ςε ζνα αναπάντεχο για τα δεδομζνα μασ κτίριο , το Μουςείο Χαλκοφ , γεμάτο από εργαλεία , μθχανζσ , κακθμερινά ςκεφθ , λεπτουργιματα , όλα με κοινό χαρακτθριςτικό τθν καταςκευι τουσ από το αρχζγονο υλικό , το χαλκό . Μουςεία με όχι και τόςο μεγάλθ φιμθ και επιςκεψιμότθτα , μα με τεράςτια ιςτορία και πολιτιςμό . Μουςεία που αντανακλοφν τισ αξίεσ , τα ιδανικά και τθ νοοτροπία τθσ αρκαδικισ ηωισ , και τθν αναδεικνφουν …
Ραρόλα αυτά , όμωσ , όπωσ κάκε νόμιςμα ζχει δφο πλευρζσ , ζτςι και ςτθν πόλθ μασ υπάρχουν πακογζνειεσ που βιϊνουν κακθμερινά οι κάτοικοι και θ εξάλειψι τουσ ςυνιςτά πρωταρχικό μζλθμα των αρχϊν προκειμζνου να μθν πάρουν ανεξζλεγκτεσ διαςτάςεισ μακροπρόκεςμα .
Αυτό που κυριαρχεί ανάμεςά τουσ είναι το κυκλοφοριακό πρόβλθμα . Αν και ηοφμε ςε μια πόλθ που δεν αντιμετωπίηει τθ ‘’ νόςο ’’ ςτο μζγιςτο βακμό , παρόλα αυτά ςε κακθμερινι βάςθ το ςφνδρομο αυτό οξφνεται και δεκάδεσ ανκρϊπων εξαντλοφν τθν υπομονι τουσ ςτουσ δρόμουσ χωρίσ θ ταχφτθτα και θ καινοτομία να χαρακτθρίηουν επάξια τθν περιοχι μασ . Επιπλζον , όςον αφορά τθν κυκλοφορικι ςυμφόρθςθ , κατά τθν άποψι μου , θ ευκφνθ δεν κα ζπρεπε να αποδοκεί μόνο ςτουσ κατόχουσ των οχθμάτων , αλλά και ςτουσ κακ ’ φλθν αρμόδιουσ . Χαρακτθριςτικό παράδειγμα αποτελεί το parking . Πχι μόνο είναι ζντονθ θ ζλλειψθ χϊρων ςτάκμευςθσ , αλλά δεν απουςιάηουν οι ςχετικζσ αναταραχζσ και εντάςεισ , κακϊσ παρκαριςμζνα οχιματα ςτισ διαβάςεισ πεηϊν ι ςτισ ειδικζσ κζςεισ ΑΜΕΑ παράνομα δυςχεραίνουν τθν κατάςταςθ .
Επιπρόςκετα , άκρωσ αξιοςθμείωτο είναι το διαρκϊσ παρατθροφμενο φαινόμενο τθσ αδιαφορίασ . Δυςτυχϊσ κανζνασ ι ζςτω ελάχιςτοι ενδιαφζρονται για τουσ πεηοφσ ςυμπολίτεσ μασ που κυκλοφοροφν ςε πεηόδρομουσ και πεηοδρόμια ( θλικιωμζνουσ , νζουσ , γυναίκεσ με καροτςάκια με παιδιά ). Είναι πολφ δφςκολθ θ διζλευςθ των πεηϊν ςε κοινόχρθςτουσ χϊρουσ , ενϊ ταυτόχρονα ελλοχεφει ο κίνδυνοσ για τουσ ίδιουσ τουσ πεηοφσ να παραςυρκοφν . Είναι προφανζσ πωσ οι ψθφιςμζνεσ από τθ δθμοτικι αρχι κανονιςτικζσ διατάξεισ δεν τθροφνται πλιρωσ , με αποτζλεςμα οι επιπτϊςεισ τουσ να πλιττουν ςθμαντικι μερίδα του πλθκυςμοφ κακθμερινά .
Αναντίρρθτα , ςτθ λίςτα των απογοθτευτικϊν για τθν πόλθ μασ πλευρϊν κα μποροφςε να προςτεκεί θ χρόνια κατάςταςθ με τα απορρίμματα . Ζνα κοινωνικό φαινόμενο που
σελ . 9