Ανθρώπων Έργα Σεπτέμβριος 2013 | Page 102

ΣΗ Γαλάζια όνειρα πνίγουν τα νερά ατόφιο μένος φωλιάζει στ’ άσπρα κύματα κάπου φτάνουν και κάπου πηγαίνουν έπειτα χάνονται σαν άγνωστοι ήχοι και τότε είναι που καταλαβαίνεις τι είναι Ελλάδα Τα φεγγάρια αυτού τ’ ουρανού χιονίζουν αστέρια με μάτια κλειστά μοιάζει ν’ αγγίζεις την ιστορία στα μάρμαρα μαρτυράς την υποψία σου για περηφάνια κι είναι όλα υπέροχα σαν την μεγαλύτερη γαλήνη… Θεόφιλος Γιαννόπουλος (2ο βραβείο στον 4ο Διαγωνισμό Ποίησης και Φωτογραφίας του Δήμου Ευόσμου-Κορδελιού με θέμα: «Συννεφιές και Λιακάδες») 102 | Digital Art Magazine | www.musiccreationsradio.wix.com/radio ΣΗ Π Ο ΙΗ ΙΗ Ο Π πλανεμένοι, έτοιμοι να μας πλανέψουν κι όλη η μυστική ουσία αγκαλιασμένη από εικόνες δάφνινα στέμματα ακόμη πρασινίζουν σε όνειρα νέων το πεύκο και η ρίγανη σκαρφαλώνουν στα πιο ψηλά βουνά είναι ξένος αυτός που δεν τα’ χει μαξιλάρι να δεις πως ο αγέρας γίνεται ψυχή “Βήματα στην άμμο” Χάθηκα στα βήματα που άφησες στην άμμο και σ’ ακολούθησα ταξιδεύοντας ίσαμε εδώ σαν αστέρι που δεν λογίζει πατρίδα κι όπου του είναι γραμμένο ριζώνει όταν ποθώντας τον Ήλιο και το Φεγγάρι με βάφτισες κρυφά κι ένα χαμόγελο μου ‘δωσες για όνομα για να σου μοιάζω... Κι έπειτα τρύγησα απ’ τα μάτια σου το φως των παιδικών σου ονείρων κι απ’ τον οίνο των φιλιών σου μέθυσα από εικόνες για να στέκει η θύμηση γλυκιά κι αμόλυντη απ’ τους ξένους βάλσαμο στο παρελθόν που αναζητάει θαύματα στον βωμό του έρωτα Θαρρείς πως ήξερα από πάντα πως έπρεπε να γυρίσω σε τούτα τα μέρη για να δρέψω ξανά την ανάγκη μου για ζωή ξεκλέβοντας το αληθινό στο δρόσισμα της αγκαλιάς σου δίχως πνοή μα με τόση ψυχή μες στις υποσχέσεις μου σαν προσευχή μικρή στο στέρνο μου που ‘γινε προσκέφαλο στην νιότη σου κι αγρίευε στο αίμα www.musiccreationsradi