Ανθρώπων Έργα Μάιος 2014 | Page 74

σεβάστηκαν την ίδια την υπόστασή μας ως έθνος, στο ηπειρώτικο Πάπιγκο και την ‘απύθμενη’ χαράδρα του Βίκου, την οποία έχω επισκεφτεί και στην πραγματικότητα, γι’ αυτό και οι περιγραφές της συγγραφέως με άγγιξαν ιδιαίτερα, και τέλος το νησί με τον Ματωμένο Βάλτο και μια αθώα, αλλά καταδικασμένη ψυχή, που ζητάει την πολυπόθητη δικαίωση. Πολλά συγχαρητήρια στην αγαπημένη συγγραφέα για ένα ακόμα πολυδιάστατο, συναρπαστικό μυθιστόρημα που θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη μου! Φίλοι μου, διαβάστε το, ΑΞΙΖΕΙ!!! ομορφιά και το χαμένο ιερό. Υπόθεση Οπισθόφυλλου: Πλασμένο από τα ακατέργαστα υλικά της οργής και του έρωτα, το μυθιστόρημα περπατάει στις ερεβώδεις, φροϋδικές διαδρομές: από την Ψυχή προς την Ψυχή. Με τον ορφικό στίχο “Η δίψα με καίει εμένα και χάνομαι”, το νέο μυθιστόρημα της Μαρίας Λαμπαδαρίδου Πόθου εκτυλίσσεται στους ερημωμένους δρόμους της Αθήνας, αλλά και βαθιά στο μυστήριο της αγάπης. Ο έρωτας ως πάθος και ως νοσταλγία του πάθους. Ως θυσία και ως τελετουργία σιωπής. Είναι το στίγμα της άλλης αλήθειας που αναζητούν, της άλλης γνώσης, που θα τους χαρίσει την εσωτερική τους απελευθέρωση. Θραύσματα από μνήμη και όνειρο, από χρόνο που έγινε πληγή, από δίψα που καίει, από αυλάκι ματωμένο στον βάλτο του σκοτωμένου στρατιώτη, από μονοπάτια του λυκόφωτος χαμένα στην ομίχλη. «Είμαι αθώος, κύριε» «Ναι, αλλά η αθωότητά σου δεν μπορεί να σε σώσει» Κλειώ Τσαλαπάτη Τα πρόσωπα αναπτύσσουν μια δική τους άμυνα, για να βγουν από το ερειπωμένο παρόν. Να βρουν τον “αυδήεντα” λίθο, που θα τους δώσει την 74 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 4 | Μάιος 2014 Μάιος 2014 | Τεύχος 4 | Ανθρώπων Έργα | 75