Ανθρώπων Έργα Μάιος 2014 | Page 158

Ανθρώπων Έργα Ανθρώπων Έργα πάτωμα σπάζοντας στα δύο. Μόνο τότε το αγόρι έριξε για μια στιγμή το βλέμμα του πάνω στον εμβρόντητο καθηγητή. Που να ήξερε τι σκέψεις έτρεχαν με τεράστιες ταχύτητες στο μυαλό του καθηγητή του! Που να ήξερε πόσο του θύμιζε τον νεότερο εαυτό του και πόσο τον έλκυε η νεανική αναζήτηση του μικρού Πέτρου. Ήθελε να πάρει την απογοήτευση του μακριά, να εξιλεώσει το παρελθόν του. Και όλα αυτά προέκυψαν σε κλάσματα μιας φωταγωγημένης με αναμνήσεις στιγμής. “Τι λες έρχεσαι από το σπίτι μου για μεσημεριανό; Η γυναίκα μου φτιάχνει πολύ νόστιμο παστίτσιο σήμερα!” “Θα ήταν άραγε έξυπνο από μέρους μου να το κάνω αυτό;”, αμφισβήτησε την αξιοπιστία του. “Εμπιστέψου μικρέ μου, δεν έχω κακές προθέσεις. Μάλιστα μπορούμε να πάρουμε τον θείο σου να τον ενημερώσουμε ότι θα είσαι μαζί μου!” “Δεν χρειάζεται, έτσι και αλλιώς δεν τον ενδιαφέρει!”, σηκώθηκε απότομα από το θρανίο και μάζεψε τα βιβλία του στην πλαστική σακούλα. Ο μικρός Πέτρος γνώρισε την Χρύσα, έφαγε από το νόστιμο παστίτσιο της και αποκτούσε όλο και μεγαλύτερη άνεση στο σπίτι του καθηγητή του. Γιατί πια πήγαινε σχεδόν κάθε μέρα, διάβαζαν μαζί τα μαθήματα και πολλή Ιστορία, ενώ η Χρύσα τους μαγείρευε και τους κρατούσε συντροφιά πλέκοντας και ράβοντας ρούχα για τον μικρό Πέτρο. Ο Πέτρος έπαψε πια να είναι μόνος μέσα στο κεφάλι του διότι είχε με κάποιον να μοιραστεί τις σκέψεις του και η καρδιά του ζεσταινόταν στην στιγμή από την παιδική σβελτάδα και αθωότητα. Η Χρύσα για τα επόμενα χρόνια δεν κοίταξε ποτέ ξανά προς το πάρκο με βλέμμα θλιμμένο, παρά με προσμονή για το παιδί που περίμενε να γυρίσει! 158 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 4 | Μάιος 2014 Για να έρθετε σε επικοινωνία με την συγγραφέα Κωνσταντίνα Καντζιού, πατήστε ένα από τα παρακάτω εικονίδια. Μάιος 2014 | Τεύχος 4 | Ανθρώπων Έργα | 159