Ανθρώπων Έργα Μάιος 2014 | Page 150

Ανθρώπων Έργα Άνθρωποι ή ανθρωποειδή; Σπασμένη κιμωλία γράφει η Κωνσταντίνα Καντζιού Είχε μπει το φθινόπωρο. Τα ελάχιστα δέντρα είχαν απογυμνωθεί από τα φύλλα τους και αυτά έστεκαν ως ξεχασμένα στολίδια της καλοκαιρινής ευφορίας. Παρασέρνονταν που και που από το βοριαδάκι, που φυσούσε ήδη από νωρίς το πρωί. Στο πεζοδρόμιο δεκάδες κολλημένες τσίχλες, που είχαν πια ενοποιηθεί με το ίδιο το τσιμέντο, από τα ποδοπατήματα των διαβατών. Τα φώτα από τα μαγαζιά του πολυσύχναστου δρόμου πολεμούσαν σθεναρά το σκοτάδι που έφερνε μαζί της ετούτη η νύχτα του Σεπτέμβρη. Το πάρκο της γειτονιάς ήταν γεμάτο παιδιά. Τσίριζαν και έτρεχαν μέσα στο παιχνίδι τους. Ήλπιζαν να ξημέρωνε άλλη μια καλοκαιριάτικη μέρα, όπου γεμάτα ξεγνοιασιά θα αγόραζαν ένα ακόμη παγωτό και θα έτρεχαν να πιάσουν μια κούνια. Μια σκουριασμένη κούνια που έτριζε ήταν το τρόπαιο τους. Η επιτομή της αθωότητας 150 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 4 | Μάιος 2014 Ανθρώπων Έργα χωρούσε ίσα-ίσα να βολευτεί πάνω της. Μια σειρά πολυκατοικιών απασχολούσε τον χώρο απέναντι από το συνοικιακό πάρκο. Στον πρώτο όροφο μιας από αυτές, για την ακρίβεια της πιο πολυκαιρισμένης καθόταν και αφουγκραζόταν τον παιδικό αχό μια ηλικιωμένη γυναίκα, γύρω στα εξήντα πέντε της χρόνια. Η Χρύσα καθισμένη στην ξύλινη κουνιστή πολυθρόνα της πάντα κάτι έπλεκε και άκουγε μέσα στις παιδικές φωνές το κλάμα του μωρού που ποτέ δεν απέκτησε. Ο γιατρός είχε χαρακτηρίσει την μήτρα της “εχθρική”, από ότι θυμόταν, και έτσι το βιολογικό της ρολόι δεν σταμάτησε ποτέ να χτυπά ρυθμικά. Τα πράσινα μάτια της είχαν γίνει δυο θολοί καθρέπτες της ψυχής και με τα χρόνια τα μαλλιά της άσπρισαν, το ανάστημα της κύρτωσε, το δέρμα της έσπασε σαν εύθραυστη πορσελάνη. Κάποτε θυμόταν την απαράμιλλη ομορφιά της που έφερε στο πλάι της τον άντρα της, τον Πέτρο. Φουρκισμένος βγήκε στο μπαλκόνι να κάνει το ημερήσιο παράπονο του και να καπνίσει το ένα τσιγάρο που του επιτρεπόταν από τον γιατρό του. Είχε φτάσει πια στα εβδομήντα. “Δεν το βουλώνουν ποτέ τα σκασμένα;”, μια σπίθα ξεπήδησε από τον αναπτήρα του και Μάιος 2014 | Τεύχος 4 | Ανθρώπων Έργα | 151