Δεκαπέντε τραγικές φιγούρες γυναικών με το ίδιο πεπρωμένο
αφηγούνται την τραγωδία του πολέμου, τον ηρωισμό της
καθημερινής ζωής, την αξία της καρτερίας, τη νοσταλγία της
ειρήνης, τις ευθύνες του ανθρώπου για τις πράξεις του, για
τους υπερασπιστές του δικαίου.
Μιλούν μέσα απ’ την ψυχή τους για τα δεινά και τις συμφορές
τους, για τα δικά τους παθήματα και προσωπικά πάθη.
Εκμυστηρεύονται μύχια μυστικά, πως βίωσαν τη χαρά, τη
φιλία, τον έρωτα, την αγάπη, τη μητρότητα, την εκδίκηση και
την περιφρόνηση, τη σκλαβιά και το θάνατο. Εξιστορούν την
τόλμη, τους ήρωες, τη γενναιότητα, την αξία των ιδανικών
ν’ αγωνίζεται κανείς για την πατρίδα του ως το τέλος.
Οι “Λιπεσάνορες” είναι ένα βιβλίο που έχει τα στοιχεία του
παραμυθιού, αλλά είναι μια αληθινή ιστορία που ολοκληρώνει
ένα πολεμικό τραγούδι.»
“Η άλλη όψη του έπους της Ιλιάδας, όχι αυτή των επικών
μαχών, των αθάνατων ηρώων και των ιστορικών γεγονότων,
αλλά αυτή των γυναικών πίσω από τους πολυτραγουδισμένους
ήρωες”
Κλειώ Τσαλαπάτη
Κριτικός Λογοτεχνίας
Η κριτική δημοσιεύθηκε αρχικά στο blog
“Φίλοι της Λογοτεχνίας”, της Κλειώς Τσαλαπάτη
78
Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 7 | Ιούνιος 2015
Ιούνιος 2015 | Τεύχος 7 | Ανθρώπων Έργα
79