Κοχύλια νεκρά στην άμμο
Κοράλλια ξεβρασμένα στην ακτή
Ελπίδες που πέθαναν δίχως αντίο
Μαντάτα που χάθηκαν στου χρόνου τη σκόνη
Πλοία σκοτεινά με συντροφεύουν
Χωρίς πυξίδα, χωρίς πανιά.
Καράβι άπληρο
Στον χρόνο τον άκληρο.
Μα εγώ εσένα γυρεύω
Σβησμένους φάρους παλεύω
Δίχως πυξίδα σε ψάχνω,
Δίχως πανιά...
Μα εγώ εσένα γυρεύω
Με τους φάρους παλεύω
Μες του χρόνου τη σκόνη, δεν ήσουν πουθενά...
Θάλασσα θυμήσου πόσα μου χάρισες
Θάλασσα θυμήσου πόσα μου πήρες
Σβησμένοι φάροι σιωπηλοί με ταξιδεύουν
Σε άλλες στεριές τώρα με πάνε, απάτητες και μακρινές
Μα εγώ πάντα εσένα γυρεύω
με σβησμένους φάρους παλεύω…
Νατάσα Γκουτζικίδου
54
Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 7 | Ιούνιος 2015
Ιούνιος 2015 | Τεύχος 7 | Ανθρώπων Έργα
55