Ελπίδα Νούσα
Από την αναγεννησιακή Mantovana στου Μολδάβα τα γάργαρα νερά!
Μια μουσική γλυκιά ξεχύνεται και μοιάζει να σέρνει μνήμες
με τη βοήθεια των ανέμων και να φορά φουστάνια των
καιρών, με νότες και ρυθμούς, παράλληλες στων εποχών τα
πρόσωπα...
Ένα παλιό ιταλικό τραγούδι με ρομαντικές ρίζες και τσέχικη
ανασμίλευση συνδέει την ανάμνηση της μελωδικής ροής με
την “αναβάπτιση” του κόσμου μας μέσα από τον υδάτινο
ρου.
Η μουσική φόρμα έχει το ρόλο της φύσης και προτάσσει τις
σχέσεις που προκύπτουν μεταξύ της ύλης, της μορφής, της
φαντασίας και της πραγματικότητας.
Το νερό του Μολδάβα φλύαρο, ορμητικό, όπως ορμητικά,
έντονα και τα συναισθήματα, που δημιουργεί η ακρόαση
του έργου του Σμέτανα.
Όπως ασυγκράτητη του Μολδάβα η ροή, έτσι και της
έμπνευσης το ποτάμι, που πηγάζει απ’της ψυχής τα βάθη...
448
Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 7 | Ιούνιος 2015
Αχ, Μουσική μου, κυρά μου αριστότεχνη!
Θαυμαστό το έργο σου μεγάλη πριγκηπέσσα,
που από της αναγέννησης το μαδριγάλι,
είσαι ικανή για μεταμόρφωση ταχυδακτυλουργική...
...και το χορό τον εύθραυστο του ζευγαριού,
που μ’ακριβείς, κάτω απ’τον πολυέλαιο κινήσεις
μεταμορφώνει
σε θρύλο λαϊκό, σε απεικόνιση ρομαντική...
Να σημειώσουμε πως ο Σμέτανα ήταν τελείως κουφός όταν
συνέθεσε το έργο “Πατρίδα μου”, (έτσι δεν το άκουσε ποτέ),
περί το 1875, στο οποίο υμνεί το φυσικό κάλλος της Τσεχίας,
αλλά ταυτόχρονα τονώνει και το πατριωτικό αίσθημα.
Ο χορός ΜΟΝΤΑVANA, αυθεντικό μέρος του ιταλικού
πολιτισμού από τη μια, η τσέχικη παράδοση αυτοπροσώπως
στο συμφωνικό ποίημα, από την άλλη, δείχνει πώς συνδέονται
οι δύο κουλτούρες, αλλά και πώς κάθε μια καταφέρνει να
συγκρατεί την ανεξαρτησία και τη μοναδικότητά της.
Από τις καλύτερες εκτελέσεις, αυτή της συμφωνικής της
Ιούνιος 2015 | Τεύχος 7 | Ανθρώπων Έργα
449