Ανθρώπων Έργα
«Γιατρέ;»
«Η γυναίκα σου έχει πέσει σε κατάθλιψη από το σοκ. Και σε
κατατονία. Στάθηκε αδύνατο να την κάνουμε να μας δει, να
μας προσέξει, να μιλήσει».
Σ’ ένα άσπρο δωμάτιο - νοσοκομείου; - μια γυναίκα κάθεται
σε μια πολυθρόνα. Έχει μια περίεργη στάση, άβολη, αλλά δεν
δείχνει να το προσέχει. Είναι χλωμή. Η κόρη της είναι μαζί της,
αλλά δεν τη βλέπει. Ο γιος της είναι μαζί της, αλλά δεν τον
ακούει που της μιλάει. Στα μάτια της χορεύει μία πεταλούδα
και οι πεταλούδες συμβολίζουν τη μεταμόρφωση. Ξέρει κάπου
μέσα της ότι έχει μεταμορφώσει τη ζωή ενός ανθρώπου κι όχι
μία, αλλά δυο φορές, όμως δε θυμάται ποιος είναι και γιατί.
Δεν της αρέσει που το έχει κάνει. Κάτι άσχημο έχει κάνει. Το
αισθάνεται και γι’ αυτό θέλει να αποτραβηχτεί στο κενό. Δε
μιλάει, γιατί έχει ξεχάσει πώς να το κάνει. Η πεταλούδα χορεύει
μπροστά της κι εκείνη αγγίζει ασυναίσθητα ένα δαχτυλίδιπεταλούδα στο δάχτυλό της, χωρίς να μπορεί πια να το νιώσει,
χωρίς να μπορεί πια να προσέξει την ομορφιά του.
Έλλη Οικονόμου
344
Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 7 | Ιούνιος 2015
Ιούνιος 2015 | Τεύχος 7 | Ανθρώπων Έργα
345