-Πώς θα όριζες αυτό που κάνεις στο διαδικτυακό περιοδικό
του Πανελλήνιου Σωματείου Θεάτρου Σκιών, «Ο καραγκιόζης
μας», όπου αρθρογραφείς και επιμελείσαι;
-Το ψηφιακό περιοδικό του Πανελλήνιου Σωματείου Θεάτρου
Σκιών «Ο Καραγκιόζης μας» κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, κάθε
μήνα, στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.karagkiozis.com και
εκεί, από το 2007 και εξής, που ξεκίνησε η τρίτη (διαδικτυακή)
περίοδός του, γράφω και βοηθάω ανελλιπώς. Το ορίζω αφενός
σαν μια τιμή που μου γίνεται, να συνεισφέρω, όσο μπορώ, με
το έργο μου, σε αυτό που λέμε υποστήριξη της λαϊκής τέχνης
του Θεάτρου Σκιών, και αφετέρου στο ότι έτσι αυτή η τέχνη
είναι σε θέση, με τη συγκεκριμένη έκδοση, να αποδείξει ότι
εξακολουθεί και παραμένει ζωντανή και δυναμική, δίνοντας
κάθε μήνα το δυναμικό «παρών», μέσα στον πλουραλιστικό
κόσμο του ιντερνέτ, στον οποίο αν δεν εξασφαλίσεις την
παρουσία σου, σε τακτική βάση, κινδυνεύεις να ξεχαστείς και
να αφανιστείς. Όμως, ο Καραγκιόζης, κάθε μήνα, αποδεικνύει
ότι υπάρχει με πλούσιο, πρωτότυπο και ποιοτικό, θέλω να
πιστεύω, νέο υλικό, μέσω του περιοδικού του.
-Σε πολύ μικρή ηλικία και έχεις καταφέρει τόσα πολλά.
Φοβάσαι το θάνατο; Πιστεύεις ότι έχεις κερδίσει, μέσω των
επιτευγμάτων σου, μια θέση στην αιωνιότητα;
-Ο θάνατος είναι μια κατάσταση, που δυστυχώς την
αντιμετωπίζουμε με λάθος τρόπο. Παρά το γεγονός ότι η
ελληνική παράδοση και η θρησκεία έχουν νικήσει το θάνατο,
σαν ιδέα και στάση ζωής, βλέπουμε ότι το θέμα του θανάτου,
258
Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 7 | Ιούνιος 2015
πάντοτε, μας κατατρέχει. Συνεπώς, το πρόβλημα αυτό πρέπει
να το καταπολεμήσουμε, όσο ακόμα ζούμε και είμαστε δυνατοί.
Δεν ξέρω αν θα το καταφέρω, γιατί είναι κάτι δύσκολο. Ούτε
ξέρω αν έχω καταφέρει πολλά, γιατί σίγουρα μπορώ να
καταφέρω πολύ περισσότερα. Όμως, η υστεροφημία είναι
κάτι δελεαστικό και σίγουρα αποτελεί, μαζί με τα άλλα, μια
νίκη κατά του θανάτου. Μακάρι να πετύχουμε όλοι μας, αυτό
που πέτυχε ο Αχιλλέας. Πέθανε νέος στη μάχη, αλλά κέρδισε
την αιώνια δόξα. Και δεν το έκανε για τον ίδιο, αλλά για το
σύνολο. Αυτή η στάση του είναι που τον καταξίωσε.
-Ποιο θεωρείς ότι είναι το σημαντικότερο πράγμα που
μπορεί να κάνει κάποιος στη ζωή του;
-Το προαναφερθέν. Να μπορέσει να κερδίσει το στοίχημα
με το θάνατο, όσο ζει ακόμα και μέσα από το έργο του, το
οποίο όμως πρέπει να είναι, πρώτα, υπέρ του συνόλου, για
να μπορέσει να λειτουργήσει και υπέρ μας, προσωπικά.
-Είναι ευτυχία τα παιδιά; Πώς επηρεάζει η εκπαιδευτική
εργασία σου, σαν δασκάλου, τη ζωή σου;
-Ένα παλιό ρητό έλεγε πως αν έχεις παιδιά, να τα χαίρεσαι.
Και αν δεν έχεις παιδιά, να χαίρεσαι. Τα παιδιά είναι αυτό
που λέμε, ένας «ευχάριστος πονοκέφαλος». Αυτό σημαίνει
ότι συνεπάγονται πολλές ευθύνες. Τόσο τα βιολογικά παιδιά,
όσο και τα πνευματικά παιδιά. Με την έννοια αυτή, είμαι
πολύτεκνος. Τόσο χάρη στους μαθητές μου, όσο και χάρη
στα συγγραφικά τέκνα μου, όπως έλεγε, για τα τελευταία, ο
Ιούνιος 2015 | Τεύχος 7 | Ανθρώπων Έργα
259