Θωμάς Αθ. Αγραφιώτης
ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Γεια σου, Καραγκιόζη!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μα αυτός είναι ο Μεγαλέξανδρος! Ένας
ήρωας με τη στολή του και το δόρυ του! Να προσέχω να
μη μου βγάλει κανένα μάτι! Αλλά εσύ πώς με γνωρίζεις,
Μεγαλέξανδρε;
ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Είσαι ο λαός, Καραγκιόζη! Γι’ αυτό
και σε γνωρίζω! Γιατί εσύ, ο λαός, είσαι που γεννάς εμάς τους
ήρωες!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Και τι θέλεις εδώ στα χώματά μας;
ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Μα πάντοτε βασίλευα εδώ, στα
χώματα της Μακεδονίας, Καραγκιόζη! Μέχρι που έφυγα για
236
Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 7 | Ιούνιος 2015
Ο Καραγκιόζης και οι Βασιλείς των ορέων
τα βάθη της Ανατολής!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ήσουν κι εδώ κοντά; Στον Όλυμπο;
ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Εδώ ήσαν πάντοτε, από τα
αρχαία χρόνια, οι δώδεκα Θεοί. Και ακόμη, μέσα στα Πιέρια,
ζούσαν οι εννέα Πιερίδες Μούσες, οι κόρες του Πιέρου, που
τραγουδούσαν με τη μελωδική φωνή και που ακόμα και σήμερα
βρίσκονται εδώ γύρω και τριγυρνάνε σαν πουλιά. Αλλά εδώ
κοντά βρίσκεται και κάτι άλλο, Καραγκιόζη!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τι πράγμα; Γιατί σκοτείνιασε το πρόσωπό
σου;
ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Βρίσκεται και πάλι το καταραμένο
φίδι, για να σκορπίσει τις φλόγες του εδώ κι εκεί, καίγοντας
τα πολύτιμα τα δάση.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ακόμα εδώ είναι το φίδι; Δεν το σκότωσες
παλιά;
ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Όσες φορές και να το σκοτώσω,
πάντοτε θα ξαναβγαίνει, σαν τη Λερναία Ύδρα, για να σπείρει
τη φωτιά και το κακό. Πριν χρόνια, κόντεψε να κάψει όλα τα
Πιέρια στο όνομα του κέρδους.
ΣΚΗΝΗ 3η
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: (σκύβει) Αχ! Μανούλα μου! Πόσο μεγάλες
συμφορές φέρνει το χρήμα και η απληστία; (όσο είναι σκυμμένος
ο Καραγκιόζης, φεύγει ο Μεγαλέξανδρος προς το βουνό και
Ιούνιος 2015 | Τεύχος 7 | Ανθρώπων Έργα
237