καταναλωτική εποχή που
ζούμε πολλά μπορεί να
μας κάνουν χαρούμενους.
Όμως πραγματική ευτυχία
για μένα είναι μια καλή
παρέα, λίγο κρασί, ένα ζεστό
φτωχικό, μια βόλτα, μια
όμορφη συζήτηση, όμορφες
μουσικές, απλές όμορφες
στιγμές... και κυρίως
ΓΑΛΗΝΗ! Γαλήνη, η βουή
της θάλασσας οπωσδήποτε
(!) και παντού γύρω μου βιβλία και σημειωματάρια. Εκεί
μπορείτε να με ξεχάσετε και να με πάρετε μετά από χρόνια!
-Πιστεύεις ότι υπάρχει ελπίδα;
-Δεν θα πω ψέματα, ότι δεν υπάρχουν στιγμές που πιστεύω το
αντίθετο. Όμως οφείλω στον εαυτό μου, στα παιδιά μου, στον
κόσμο που με διαβάζει, να πιστεύω ότι υπάρχει. Διαφορετικά
θα πάψουμε να έχουμε τη θέληση να υπάρχουμε. Η θέληση
είναι που δημιουργεί την ελπίδα, και η ελπίδα την θέληση.
-Φοβάσαι την μοναξιά ή την απολαμβάνεις; Πως γεμίζεις
τις ώρες αυτές;
-Φοβάμαι την πολυκοσμία που δημιουργεί μοναξιά. Την μοναξιά
δεν την φοβάμαι. Ενίοτε την αποζητώ για να την απολαύσω.
Μου αρέσει αυτό το «τίποτα» που μέσα του μπορώ ν’ ακούσω
214
Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 7 | Ιούνιος 2015
την αγαπημένη μου μουσική, να δω μια αγαπημένη ταινία, να
χωθώ σ’ ένα αγαπημένο βιβλίο, ή στο γράψιμο. Δεν υπάρχει
στιγμή ή μοναξιά που δεν μπορώ να γεμίσω! Άλλωστε εκτός
από αυτά, μου αρέσει πολύ ν’ ασχολούμαι με τη διακόσμηση
και τις κατασκευές για το σπίτι, να βασανίζω το μπαλκόνι μου,
να ζωγραφίζω τις γλάστρες μου, να γυαλίζω βοτσαλάκια και
κοχύλια που έχω μαζέψει, να ζωγραφίζω (κρυφά) και πολλά
άλλα πράγματα.
-Είναι δύσκολο να είσαι μητέρα στις μέρες μας;
-Θεωρώ ότι πάντα ήταν δύσκολο να είσαι γονιός, γενικά. Είναι
κάτι το οποίο δεν διδάσκεται και οι απαιτήσεις του αλλάζουν
με τις εποχές. Είναι ειδικότερα δύσκολο να είσαι μητέρα, γιατί
η μητέρα επιφορτίζεται με όλες τις απαιτήσεις, κι ακόμα πιο
δύσκολο να είσαι μόνη μητέρα! Έχεις διπλές υποχρεώσεις, και
με το παραμικρό λάθος περιμένει ένα δάχτυλο να σε σημαδέψει
και να σε στήσει στον τοίχο. Για όλους είναι πανεύκολο να
κάνουν κριτική, χωρίς να έχουν κάνει τίποτα. Το να