Απεικάσματα Σκέψης
Απεικάσματα Σκέψης
“Λέξεων Ανομήματα”
Κρυφά σημάδια, μηνύματα στην άμμο, χνάρια
βαθιά, ραγίσματα του ανέμου. Ριγά η ψυχή σε
κάθε κόκκο, κυλάει το αίμα ανάμεσα. Σκόνη.
Λέξεις που ξοδεύτηκαν άσκοπα, καταναλώθηκαν
λαίμαργα χωρίς ν’ αφήσουν ένα ίχνος, μια
χαραγματιά στο πέλαγος, ένα σκίσιμο στην πέτρα.
Τίποτα. Ότι απέμεινε μοναχά είναι ένα όνειρο
δεμένο όπως όπως στη φτερούγα κάποιου γλάρου.
Το ταξιδεύει λεύτερος. Ανήξερα, επιπόλαια.
Δοσμένος από πάντα στον κατάδικό του αγώνα να
νικήσει τη βαρύτητα του κόσμου τούτου. Τι ξέρει
αυτός από λέξεις, μήτε που τις συνάντησε ποτέ.
Εκεί ψηλά πετούνε μόνο όνειρα.
Όνειρα και πόθοι.
Κατερίνα Παπαδημητρίου
176
Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 7 | Ιούνιος 2015
Ιούνιος 2015 | Τεύχος 7 | Ανθρώπων Έργα
177