Ανθρώπων Έργα Ιούνιος 2015 | Page 130

Απεικάσματα Σκέψης Απεικάσματα Σκέψης Όλα σώπασαν γύρω. Τα όνειρα, άδειασαν. Έρημες οι ελπίδες έγειραν στον ώμο του άχρωμου ορίζοντα. Τα σύννεφα χαμήλωσαν την ταχύτητα... Ο ήλιος δεν χαμογελούσε όπως πρώτα... Και εκείνος ο τόσο δικός μου ουρανός δεν ήτανε το ίδιο Γαλάζιος όπως άλλοτε που οι σκέψεις μου τρέχανε ξέγνοιαστες τυλίγοντας τοπία γεμάτα υπόσχεση σε ένα τετράδιο χρυσό... Κάπως έτσι πέθανε ο τελευταίος μου στίχος, στους δρόμους μιας λησμονιάς κοντοστάθηκε μονάχα για λίγο κι ύστερα πέταξε για ένα σύμπαν που ίσως οι στίχοι δεν θα πεθαίνουν ποτέ. Μαρία Νάντη Απόσπασμα από την Ποιητική της Συλλογή “Στο δάσος των απολιθωμένων ονείρων” 130 Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 7 | Ιούνιος 2015 Ιούνιος 2015 | Τεύχος 7 | Ανθρώπων Έργα 131