μου, είναι η «Παντομίμα Φαντασμάτων». Πρόκειται για ένα
βιβλίο ανατρεπτικό, πρωτότυπο, συγκλονιστικό καθώς, δε
νομίζω να υπάρχει κάτι παρόμοιο στην ελληνική λογοτεχνία.
Θα ήθελες να μας μιλήσεις λίγο για αυτό, ποια ήταν η πηγή
της έμπνευσής σου; Προγραμματίζεται κάποια επανέκδοσή
του και πότε;
-Αυτό το βιβλίο θα επανεκδοθεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός
στις 22 Γενάρη με νέο τίτλο Σάος και υπότιτλο Παντομίμα
φαντασμάτων. Το έχω δουλέψει στο σύνολό του ως προς τη
γλώσσα και τη δομή του, ενώ στη μυθοπλασία δεν άλλαξα
σχεδόν τίποτε. Η μυθοπλασία του διαδραματίζεται σε ένα
φανταστικό νησί κάπου στο Αιγαίο, με τοπωνύμια από όλη
την Ελλάδα και την Κύπρο. Ύστερα από έναν τρομερό σεισμό
και εκρήξεις ηφαιστείων το νησί βυθίζεται προοδευτικά και
οι άνθρωποι ανεβαίνουν ολοένα ψηλότερα για να σωθούν.
Η κανονικότητα της ζωής του Παρασκευά, της αγαπημένης
του εγγονής Θαρρενής, μα και
όλων των κατοίκων ανατρέπεται
απότομα. Έρχονται αντιμέτωποι
με τον κίνδυνο, τον φόβο, την
απόγνωση και τον θάνατο, ενώ θ’
αναμετρηθούν με ανομολόγητα
μυστικά, πόθους και πάθη.
Στην ανάβαση προς το βουνό Σάος,
που ολοφάνερα παραπέμπει στο
χάος, περιπλέκονται μια αινιγματική
διαθήκη, πολιτικοί καρικατούρες,
106
Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 7 | Ιούνιος 2015
βιαστές και δολοφόνοι, ηγέτες νάνοι, καθημερινοί άνθρωποι
γίγαντες, το καθήκον, η αλληλεγγύη και ο φιλοτομαρισμός,
η μετάλλαξη των χαρακτήρων σε ατομικό και συλλογικό
επίπεδο, ο έρωτας που φυτρώνει σαν λουλούδι στη ραγισματιά
της ασφάλτου, ο πλούτος και η φτώχεια των ψυχών, η ηθική
και συναισθηματική κατάπτωση, η αποκτήνωση, η ελπίδα,
το ίδιο το νησί, που θα μπορούσε να είναι η Ελλάδα, ή ο
κόσμος ολόκληρος. Θεωρώ, πάντα μέσα από τον συμβολισμό
και την υπερβολή που πολλές φορές χρησιμοποιεί η τέχνη
και τηρουμένων των αναλογιών, ότι όσα συμβαίνουν σ’
αυτό το βιβλίο αντανακλούν στη σημερινή κρίση στον τόπο
μας. Εύχομαι να μην αποδειχτεί προφητικό και καταλήξει η
υπερβολή ή ο συμβολισμός, που υποστηρίζονται βεβαίως ως
αληθοφάνεια στο μυθιστόρημα, να ταυτιστούν απόλυτα με
την πραγματικότητα.
Χαίρομαι και σ’ ευχαριστώ πολύ για τον χαρακτηρισμό
“συγκλονιστικό”. Άκου τώρα, αγαπητή Κλειώ, τη σύμπτωση.
Για το ίδιο βιβλίο, μόλις πριν από λίγο, η επιμελήτρια του
εκδοτικού οίκου και του εν λόγω μυθιστορήματός μου Άννα
Μαράντη, της οποίας εμπιστεύομαι το κριτήριο και τη
διεισδυτική της ματιά και την εκτιμώ βαθύτατα, μου έστειλε
ένα μήνυμα: “Σήμερα τέλειωσα το συγκλονιστικό βιβλίο σου”.
Αν και δεν μου πρέπει να μεταφέρω εγώ προσωπικά τέτοιες
επαινετικές απόψεις για τα βιβλία μου, αφέθηκα στη χαρά και
στη συγκίνηση που μου προσφέρατε και οι δυο σας, οπότε
ελπίζω να μου συγχωρέσουν το ατόπημα οι αναγνώστες της
σελίδας σου.
Ιούνιος 2015 | Τεύχος 7 | Ανθρώπων Έργα
107