Ανθρώπων Έργα
Ανθρώπων Έργα
Π α ρ ό μ ο ι α
αυθεντικός
χαρακτήρας παπά
τοπικής κοινότητας
(πάλι νησιού και
συνεπώς, πάλι,
επαρχίας) είναι
ο Ιερέας της
κωμωδίας «Ου
Κλέψεις» (1965) του Δημήτρη Δαδήρα, που τον
υποδύεται ο Θόδωρος Έξαρχος. Πιο αυστηρός,
λιγότερο αστείος, φαινομενικά πιο απρόσιτος,
αλλά το ίδιο στοργικός με τον Παντελή Ζερβό
της Μανταλένας, ο παπάς στο «Ου Κλέψεις»
εγκαταλείπει το ποίμνιό του, όταν διαπιστώνει ότι
το ποίμνιο αυτό δεν πειθαρχεί στις εντολές του για
την πάταξη της κακής συνήθειας της κλοπής. Στο
τέλος της ταινίας, όμως, αποδεχόμενος την τελική,
οριστική και πραγματικά ειλικρινή συγνώμη του
συνόλου της κοινότητας, θα στρέψει το βλέμμα
του στους ουρανούς και θα επιστρέψει στο χωριό.
Από κοντά, στην εξέλιξη της ταινίας, συνδράμει η
Θεία Λειτουργία, η Ιερά Εξομολόγηση, όπως επίσης
και το μοιρολόι με την κηδεία του Πρωτοκλέφτη
του χωριού.
Οι Ιερείς, επίσης, έχουν μια δυναμική
κινηματογραφική
παρουσία σε ταινίες
φουστανέλας, συνεπώς
και πάλι στο χώρο
της επαρχίας, με πιο
αξιομνημόνευτες
π ε ρ ι π τ ώ σ ε ι ς
τα
λεγόμενα
«μπαρουτοκαπνισμένα
ράσα» της Επανάστασης του 1821. Πιο γνωστή
περίπτωση είναι, αναμφίβολα, ο Δημήτρης
Παπαμιχαήλ ως «Παπαφλέσσας» (1970), στην
ομώνυμη ταινία του Ερρίκου Ανδρέου. Δίπλα
του, ο Λαυρέντης Διανέλλος πλάθει έναν πολύ
συμπαθητικό παπα-Γιώργη, που πέφτει ένδοξα,
μαζί με τον αρχηγό του, κατά τη μάχη στο Μανιάκι.
Παρόμοιο ιερατικό ρόλο αυτοθυσίας αναλαμβάνει
ο Λαυρέντης Διανέλλος και στους «Σουλιώτες»
(1972) του Δημήτρη Παπακωνσταντή, ως ο
καλόγερος Σαμουήλ
που ανατίναξε το
Κούγκι, ενώ ο Θόδωρος
Έξαρχος μυεί (και πάλι
ως ένας εκπρόσωπος
του Ιερού Κλήρου) την
Τζένη Καρέζη στην τότε
392 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 5 | Ιούνιος 2014
Ιούνιος 2014 | Τεύχος 5 | Ανθρώπων Έργα | 393