Ανθρώπων Έργα Ιούνιος 2014 | Page 338

15+1 Bloggers γράφουν... «Με συγχωρείς… Ξύπνησα, δεν ήσουν στο δωμάτιο και σκέφτηκα…», ακούστηκε η τρεμάμενη φωνή της Βάσιας και το σώμα της μαρτυρούσε πως ένοιωθε άβολα. «Είχα πάει να ψωνίσω από το φούρνο διάφορα πράγματα για πρωινό. Σκέφτηκα πως θα πεινάς μετά τη χθεσινή νύχτα και…». Η γλυκιά φωνή που είχε γνωρίσει ακούστηκε και πάλι κάνοντάς τη να χαμογελάσει τρυφερά. «Σ’ ευχαριστώ!», αποκρίθηκε και τον πλησίασε διακριτικά. Εκείνος της χαμογέλασε και την τράβηξε στην αγκαλιά του. Φιλήθηκαν κι αυτοκόλλητοι καθώς ήταν οδηγήθηκαν στην κουζίνα. Εργένικη αλλά όμορφη και καθαρή, σκέφτηκε καθώς την κοιτούσε σπιθαμή προς σπιθαμή. «Τι τρως για πρωινό;», την ρώτησε χαμογελώντας. «Αν πεινάω πολύ, τα πάντα!», απάντησε με έναν αστείο μορφασμό. «Και τώρα πεινάς πολύ;», ανταπάντησε με πλατύ χαμόγελο. «Σαν λύκος!» «Για να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτό», αποφάνθηκε βγάζοντας από τις σακούλες διάφορα 338 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 5 | Ιούνιος 2014 Μια ιστορία αγάπης σνακ και το πρόσωπό του έλαμψε. Τη λάμψη αυτή ανταπέδωσε και το πρόσωπο της γυναίκας. Το δωμάτιο φωτίστηκε κι οι υποσχέσεις πήραν φωτιά. «Έσκασα!», αποκρίθηκε η Βάσια τρώγοντας ένα ακόμη κουλούρι καρότου. «Το πρωινό είναι το πιο σημαντικό γεύμα της ημέρας. Κι εσύ το χρειάζεσαι!», τόνισε δυναμικά. «Μπα, γιατί το χρειάζομαι;», παραξενεύτηκε. «Είσαι κάπως χλωμή», υπέδειξε με το χέρι του. «Θα φταίει το χθεσινό βράδυ», απάντησε κλείνοντας συνωμοτικά το μάτι. «Μην αστειεύεσαι! Με παραξένευσε το γεγονός που λιποθύμησες στην αγκαλιά μου», σχεδόν τη μάλωσε με το βλέμμα. «Τί σχέση έχει αυτό; Ήταν λόγω πίεσης, θλίψης και άγχους. Είμαι μια χαρά, δεν έχω κάτι», συνέχισε προσπαθώντας να καταλάβει για ποιό λόγο έκαναν αυτή τη συζήτηση. «Είμαι υπερπροστατευτικός με τους ανθρώπους», ψέλλισε αμήχανα. «Θέλω να πω πάντα ήμουν αλλά από τότε που έχασα την γυναίκα και το παιδί μου προσπαθώ να προστατεύω περισσότερο όσους ανθρώπους αγαπώ και νοιάζομαι», συνέχισε με Ιούνιος 2014 | Τεύχος 5 | Ανθρώπων Έργα | 339