Νεκτάριος Μπουτεράκος
«Έτσι όπως μου το αφηγήθηκες ακούστηκε το
πιο σημαντικό. Την ξαναείδες από τότε; Έψαξες
να τη βρεις;», συνέχισε.
«Ναι, το βράδυ της μέρας που πήγα στην τράπεζα,
επισκέφτηκα ξανά το ίδιο μπαρ που τη γνώρισα.
Δεν ήρθε, όμως. Πάλι με τον μπάρμαν τα ήπιαμε».
Αυτή η γυναίκα ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που
είχε γνωρίσει τα τελευταία χρόνια, που τον έκανε
να νιώσει τόσο όμορφα. Η σκέψη της και μόνο τον
τάραζε. Δεν έπρεπε να την αφήσει να φύγει έτσι.
Μια βαθιά απογοήτευση τον τύλιγε κάθε φορά
που τη σκεφτόταν. Ο Αλέξανδρος το παρατήρησε
στις αδέξιες κινήσεις του, όταν μιλούσε για αυτήν.
Ήταν η ώρα να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα λίγο.
«Να φανταστώ ότι ο μπάρμαν δεν ήταν το ίδιο
καλός στο κρεβάτι...».
Το γέλιο του Χρήστου αντήχησε μέσα στο τούνελ,
που περνούσαν.
«Να σε ρωτήσω και κάτι ακόμα που μου άφησε
πολλά ερωτηματικά; Το μαύρο αυτοκίνητο το
πέτυχες ξανά από τότε;», ρώτησε ο Αλέξανδρος.
«Όχι ποτέ. Παρότι μερικές φορές έχω την εντύπωση
ότι με παρακολουθούν».
Ο Αλέξανδρος συνοφρυώθηκε με την απάντηση
308 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 5 | Ιούνιος 2014
Η αναγέννηση των ηρώων - Ύδωρ
που πήρε. Πολλές ήταν οι στιγμές που είχε ακριβώς
την ίδια αίσθηση. Κοίταξε ασυναίσθητα από τον
καθρέφτη τα αυτοκίνητα που έτρεχαν πίσω τους.
Τίποτα το ύποπτο.
Βρίσκονταν κοντά στην Κινέττα, λίγο πριν την
Κακιά Σκάλα. Ο καιρός είχε αγριέψει για τα καλά.
Ο ουρανός ήταν τόσο μαυρισμένος, σαν νύχτα
χωρίς φεγγάρι. Ο Αλέξανδρος, που φημιζόταν
για την αστραπιαία οδήγησή του, πήγαινε αρκετά
αργά. Το ραντεβού τους με τον γλωσσολόγο ήταν
την ίδια μέρα στις δώδεκα το μεσημέρι και η ώρα
είχε πάει ήδη έντεκα και τέταρτο.
«Πάρε ένα τηλέφωνο τον γλωσσολόγο! Μη χάσουμε
το ραντεβού», είπε ο Αλέξανδρος στον Χρήστο,
που μισοκοιμόταν.
«Ε, ναι!».
Ο Χρήστος πήρε το κινητό του και κάλεσε τον
αριθμό, που του υπέδειξε ο Αλέξανδρος.
«Καλημέρα! Ο κύριος Αντύπας; Ονομάζομαι
Χρήστος Εμπέογλου. Έχουμε ραντεβού νωρίς
το μεσημέρι… Όχι, δεν φτάσαμε ακόμα. Λόγω
κακοκαιρίας έχει πολύ κίνηση. Μπορούμε να
μεταφέρουμε το ραντεβού μας για λίγο αργότερα…
Μάλιστα, καταλαβαίνω… Εντάξει, αύριο την ίδια
Ιούνιος 2014 | Τεύχος 5 | Ανθρώπων Έργα | 309