Ανθρώπων Έργα Ιούνιος 2014 | Page 306

Νεκτάριος Μπουτεράκος μάταια. Μόνο τα ρούχα του κείτονταν στο πάτωμα πεταμένα. Καμιά ένδειξη ότι η αγγελική αυτή κοπέλα ήταν αληθινή κι όχι κάποιο παιχνίδι της φαντασίας του. Μπήκε στο μπάνιο εκνευρισμένος με τον εαυτόν του, που δεν κράτησε έστω το τηλέφωνό της. Μετά από ένα γρήγορο ντους, ντύθηκε, πήρε το κλειδί και έφυγε για την τράπεζα. Κατέβηκε στον κεντρικό δρόμο, πήρε έναν καφέ και άρχισε να ψάχνει τη διεύθυνση. Αφού τον κατατόπισαν πως θα φτάσει στην τράπεζα, ξεκίνησε να περπατάει έχοντας στο μυαλό του την όμορφη κοπέλα. Ούτε το όνομα της δεν είχε ρωτήσει. Το κτήριο της Εθνικής βρισκόταν απέναντι. Διασχίζοντας τον δρόμο, είδε ένα μαύρο αυτοκίνητο με φιμέ τζάμια να έρχεται με μεγάλη ταχύτητα. Σε κλάσματα δευτερολέπτου συνειδητοποίησε ότι έτρεχε κατά πάνω του. Τελευταία στιγμή όρμησε στη νησίδα του δρόμου, γλιτώνοντας από έναν βέβαιο θάνατο. Το αυτοκίνητο εξαφανίστηκε από το οπτικό του πεδίο. Ο Χρήστος κατάλαβε πως έχει γίνει στόχος κάποιων άγνωστων και επικίνδυνων ανθρώπων και ο φόβος του έγινε ασφυκτικός. Η καρδιά του βροντούσε στο στήθος του. Σκέφτηκε τα λόγια της κοπέλας και πήρε θάρρος. Ναι, μπορούσε να καταφέρει τα πάντα… 306 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 5 | Ιούνιος 2014 Η αναγέννηση των ηρώων - Ύδωρ Μπήκε στην τράπεζα. Ρώτησε στις πληροφορίες για να ανοίξει μια θυρίδα που υπήρχε εκεί στο όνομα του. «Περιμένετε θα φωνάξω τον υπεύθυνο», του είπε η κοπέλα με ένα ναζιάρικο ύφος στα μάτια. Αφού ταυτοποίησαν τα στοιχεία του, του ζήτησε να τον ακολουθήσει. Του έδειξαν τη θυρίδα του και τον άφησαν μόνο. Με ταχυπαλμία και τρεμάμενα χέρια άνοιξε τη θυρίδα. Μέσα υπήρχε ένα μεταλλικό κουτί κλειδωμένο με ένα λουκέτο και ένα μικρό δερμάτινο πουγκί. Ο Χρήστος πήρε και τα δύο αυτά αντικείμενα και τα ακούμπησε στο μεγάλο τραπέζι, που βρισκόταν στο κέντρο του δωματίου. Άνοιξε πρώτα το πουγκί και εκεί βρήκε το κλειδί για το μεταλλικό κουτί. Το ξεκλείδωσε και μέσα υπήρχε μια περγαμηνή διπλωμένη σε ρολό,