ένας από εμάς βλέπει το δικό του Σκοτάδι. Έρχεται
αντιμέτωπος με τη δική του προσωπική φρίκη.
Όταν λέω φρίκη δε, δεν εννοώ απαραίτητα κάτι
αντικειμενικά κακό, όπως για παράδειγμα την φρίκη
της ηρωίδας μου. Η προσωπική εμμονή, φοβία και
ανασφάλεια είναι φρίκη για τον εκάστοτε φορέα
της. Εμπεριέχει δε, ένα συγκεκριμένο απόσπασμα
που αποτελεί προσωπική κατάθεση, την θεωρία
μου περί προδοσίας. Όσοι έχουν διαβάσει το βιβλίο
καταλαβαίνουν τι εννοώ.
“...Έρχεται απρόσκλητος. Δεν ρωτά. Δεν
ελέγχεται. Έρχεται και φεύγει όποτε θέλει
αυτός. Μας κυριεύει και μας εξουσιάζει
χωρίς να τον αντιλαμβανόμαστε, πάντα
από την αρχή. Μας αλλάζει. Μας φωτίζει.
Μας αναγεννά. Ποιος είναι αυτός που
κατάφερε να ζήσει μακριά του;”
- Στο παραπάνω απόσπασμα αναφέρεστε
στον Έρωτα. Θα σας ζητήσω να δώσετε έναν
ορισμό για τον Έρωτα. Τι σημαίνει για εσάς
και τι ρόλο έπαιξε και παίζει στην ζωή σας.
- «Ο Έρωτας είναι πεδίο βολής. Δεν αστειεύεσαι
σε ένα πεδίο βολής. Ο Έρωτας δεν σε σκοτώνει.
Δεν σε ξεκάνει μια κι έξω. Απλώς, σε σακατεύει!»
158 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 5 | Ιούνιος 2014
Το έχω γράψει και πει άπειρες φορές. Τα μόνα
πράγματα που έρχονται απρόσκλητα είναι ο
θάνατος και ο έρωτας. Δεν υπάρχει περίπτωση
ποτέ να διαπραγματευτείς με κάποιο από τα
δύο. Έχουν τεράστια δύναμη. Για αυτό και
ο έρωτας για μένα είναι ένας μικρός θάνατος.
Για μένα το «είμαι ερωτευμένος» σημαίνει δεν
ανασαίνω δίχως του/της. Πως να εξηγήσεις τον
θάνατο και την ανάσταση μαζί;.... Ο έρωτας για
μένα έχει βάθος και διάρκεια. Μπορώ να νιώσω
ερωτευμένη με τον ήρωα του βιβλίου που γράφω
την δεδομένη στιγμή. Μπορώ να νιώσω ερωτευμένη
με ένα βλέμμα ή ένα τρυφερό άγγιγμα και αυτό
να το φέρω ως κληρονομιά, ευχή η κατάρα, για
χρόνια. Δεν με απασχολεί τόσο το φαίνεσθε του
έρωτά μου, όσο το είναι. Να εξηγήσω… Θέλω μέσα
μου να πάλλομαι. Να νιώθω ανταριασμένη. Θέλω
να φουσκώνει το στήθος μου από ένταση. Θέλω
να νιώθω δια