Τίτλος: Συναντηθήκαμε στο τρένο
Συγγραφέας: Μαρίνα Αλεξάνδρου
Σελίδες: 576
Εκδόσεις: Α.Α. Λιβάνης
Μια τυχαία γνωριμία στο τρένο έφερε
στο φως ξεχασμένες ιστορίες.
Αναπάντεχα και ανεξέλεγκτα έρχεται
η δεύτερη φορά για την αγάπη, στο
πρόσωπο ανθρώπων χωρίς όρια ή
υποκρισίες, που δε δειλιάζουν και ας ματώνουν.
Αποδεικνύουν πως, όταν αρπάζει κανείς τον έρωτα και τη
ζωή, δαμάζει τους δαίμονες και τις δυσκολίες.
Η συγκίνηση και η ανθρωπιά δεν εγκαταλείπουν τους
ήρωές μας. Με πάθος ξαναγεννιούνται, γιατί και τα
κορμιά ταιριάζουν και οι καρδιές χτυπούν στον ίδιο
ρυθμό. Ξεπερνούν ακραίες καταστάσεις, πονούν, χάνουν,
προσαρμόζονται και αγωνίζονται διεκδικώντας μια δίκαιη
ευτυχία. Κυρίως όμως υπερνικούν τις διαφορές τους.
«Αύριο θα αποφασίσω, αύριο! Το τώρα είναι μια ζεστή
αγκαλιά, είναι ο μεγάλος έρωτας, μια απολαυστική χίμαιρα.
Εξάλλου την αξίζω, την κέρδισα με τόσα δάκρυα…»
18 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 6 | Απρίλιος 2015
Τίτλος: Μαύρο ρόδο
Συγγραφέας: Ελένη Καπλάνη
Σελίδες: 312
Εκδόσεις: Α.Α. Λιβάνης
Η επιστροφή στο πατρικό είναι ταυτόχρονα
και επιστροφή στο παρελθόν, τότε που
όλα άλλαξαν απότομα στη ζωή της νέας
κοπέλας. Η πάλη ανάμεσα στο θέλω και το
πρέπει, το πρέπει και το μπορώ, με τις σκιές
του χθες να βαραίνουν το πεπρωμένο της.
Πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής της, χωρίς
η ίδια να το έχει επιλέξει, σ’ ένα χώρο που
της άφησε τα σημάδια του, μ’ έναν τρόπο
σκέψης μακριά από των υπολοίπων.
Οι εσωτερικές συγκρούσεις τεράστιες. Τι θα ακολουθήσει;
Όταν ο άλλος σού δίνει ένα κομμάτι της ψυχής σου που δεν είχες καν
αντιληφθεί ότι σου έλειπε, τότε μήπως η αγάπη είναι ένα λουλούδι
που πρέπει να του επιτρέψεις να ανθίσει; Ποτέ δεν μπορείς να
γνωρίζεις τι ορίζει η μοίρα. Η αγάπη είναι το μεγαλύτερο δώρο που
μας έκανε ο Θεός.
O Δημήτρης την κοίταξε με απορία, αλλά βλέποντας το πρόσωπό
της να λάμπει ολόκληρο από τα γέλια χάζεψε. Λες και το γέλιο ήταν
μαγικό και πήρε τα ράσα από πάνω της και άφησε μια όμορφη
νεράιδα.
Το μαντίλι είχε κυλήσει από το κεφάλι της και φάνηκαν τα
καστανόξανθα μαλλιά της.
«Είσαι πανέμορφη!» της είπε χωρίς να το σκεφτεί και της κόπηκε
το γέλιο μαχαίρι.
Τον κεραυνοβόλησε με το βλέμμα της και κουκουλώθηκε με το
μαντίλι. Σηκώθηκε απότομα για να φύγει. Είχε περάσει τα όρια.
Κακώς μιλούσε με τούτο τον ανέμελο νεαρό. Δεν έπρεπε.
Απρίλιος 2015 | Τεύχος 6 | Ανθρώπων Έργα | 19