Απεικάσματα Σκέψης
Απεικάσματα Σκέψης
Είναι το δειλινό των ποιητών,
το δειλινό που σφάζει…
Κι αυτή η γεωμετρία των μαλλιών…
Χωρίς ευθείες.
Μόνο καμπύλες σε ελικοειδείς τροχιές
Μ’ ένα άστρο να παίζει ανάμεσά τους.
Κι όπως τα δάχτυλα κρατούν εκείνο το κλεμμένο
γιασεμί…
Ξεχύνεται ένα φως…
Προς το κίτρινο;
ή προς το ιώδες;
Με κάτι πληγές ακαθόριστες
Μαρία Μαραγκουδάκη
130 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 6 | Απρίλιος 2015
Απρίλιος 2015 | Τεύχος 6 | Ανθρώπων Έργα | 131