Και θυμάμαι! Κι όταν θυμάμαι θέλω να κλάψω,
να κρυφτώ πίσω από έναν τεράστιο θάμνο που
φύτεψα πριν ένα μήνα στην βεράντα μου.
Θέλω να γίνω ένα μικρό μικρό έντομο και να
κρυφτώ κάπου ανάμεσα στα αγκάθια σου! Κι ας
με τρυπήσουν, κι ας με πονέσουν, κάτι τέτοιες
στιγμές δεν με νοιάζει. Στ’ αλήθεια, δεν με
νοιάζει! Αδιαφορώ! Το μόνο που θέλω είναι να
καταλαγιάσω τον πόνο μου και να αναγεννηθώ!
Απόσπασμα από το ποίημα σε ελεύθερο στίχο: “ Η Φυγή”
Άλλοι σε βλέπουν ως μια μυστηριώδη ύπαρξη μα
εγώ νοιώθω πως είσαι μια γλυκιά φυσιογνωμία
που κάλυψες με μαύρο χρώμα τα χαρακτηριστικά
του προσώπου σου για να θυμίσεις στους
ανθρώπους πως το μαύρο είναι απλώς ένα χρώμα!
Απόσπασμα από το ποίημα σε ελεύθερο στίχο: “Η Σελήνη”
124 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 6 | Απρίλιος 2015
Απρίλιος 2015 | Τεύχος 6 | Ανθρώπων Έργα | 125