Ανθρώπων Έργα
Ανθρώπων Έργα
συνειδητοποιούσα ότι ήταν ακόμα μπροστά
μου αυτός ο άνθρωπος.
σχηματίζεται στην άκρη των χειλιών του.
Παρατήρησα για λίγο τα χαρακτηριστικά
του προσώπου του που με κανέναν τρόπο
δεν μαρτυρούσαν το μέγεθος της λεκτικής
επίθεσης που μόλις είχε δεχτεί. Αν και ήταν
μέσης ηλικίας, φαινόταν σαν να είχε μόλις
χτες πατήσει τα τριανταπέντε. «Εντελώς
ανώριμος!» ξεπήδησε η σκέψη και τριγύρισε
στο μυαλό μου πριν παρατηρήσω το άτριχο
πρόσωπό του.
Μάτια καστανά που δεν σε διαπερνούσαν.
Το αντίθετο μάλιστα! Γαλήνια σε παρέσυραν
στο πέρασμά τους και σε ταξίδευαν σε ένα
παράλληλο σύμπαν απόλυτης ηρεμίας και
ξεγνοιασιάς. Τα μαλλιά του ατίθασα, με ίχνος
τζελ -αν είναι δυνατόν σε αυτή την ηλικίαξεπηδούσαν από δω και από κει τριγύρω από
το κεφάλι του. Ήταν σοβαρό κούρεμα αυτό
για διευθυντή; Πίτερ Παν! Ναι, το ήξερα
πλέον. Αυτός ο χαρακτηρισμός του ταίριαζε
τέλεια. Αυτό τον δικαιολόγησε στο μυαλό
μου και κοίταξα ένα αμυδρό χαμόγελο να
92 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 3 | Απρίλιος 2014
Ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι μου για άλλη
μια φορά καθώς ετοιμάστηκα να τον
αντικρούσω. Είχα ισχυρά επιχειρήματα
και επιμονή να υπερισχύσω της απέναντι
δύναμης. Πίστευα απόλυτα στον εαυτό μου.
Όρθωσα το ανάστημά μου και στάθηκα
απέναντί του άξιος πολεμιστής.
«Κύριε Στεφάνου» τον άκουσα να
ξεστομίζει –μα πως τόλμαγε;- «Η κόρη
σας δάγκωσε την συμμαθήτριά της και
σχεδόν έκοψε το δάχτυλο του παιδιού.
Δεν γινόταν να μείνει ατιμώρητη! Γι αυτό
και την μετακινήσαμε στο πίσω μέρος της
αίθουσας για να καταλάβει πόσο σοβαρή
ήταν η πράξη της. Από αύριο θα επιστρέψει
και πάλι στο θρανίο της.»
Αυτό ήταν! Ο χείμαρρος ξεπήδησε για άλλη
μια φορά από μέσα μου. Το δίκιο μου με
έπνιγε. Το δίκιο της κόρης μου. Έπρεπε να
την υπερασπιστώ! Τα επίθετα τριγύρισαν
στο δωμάτιο και προσγειώθηκαν στο
Απρίλιος 2014 | Τεύχος 3 | Ανθρώπων Έργα | 93