Επικών διαστάσεων, εντυπωσιακότατο στην
εικαστική του σύλληψη, μεταφυσικά ποιητικό στο
πρώτο μέρος και χολιγουντιανά δραματικούτσικο
στο δεύτερο, το φιλμ του Αρονόφσκι θα συζητηθεί.
Σκηνοθεσία
Ντάρεν Αρονόφσκι
Σενάριο
Ντάρεν
Αρονόφσκι,
Άρι Χάντελ
Πρωταγωνιστούν
Ράσελ Κρόου,
Τζένιφερ Κόνελι,
Άντονι Χόπκινς,
Ρέι Ουίνστον,
Έμα Ουότσον,
Ντάγκλας Μπουθ,
Λόγκαν Λέρμαν
Διάρκεια
139
190 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 3 | Απρίλιος 2014
Διαβάζω, που λέτε, ότι τα εδάφια που αφορούν
τον Νώε, την Κιβωτό και τον Κατακλυσμό είναι
μετρημένα στα δάχτυλα στο βιβλίο της Γένεσης.
Συνεπώς, για να γίνει μια mainstream ταινία της
προκοπής, ο καθιερωμένος auteur Αρονόφσκι
και οι συν αυτώ έπρεπε να αυτοσχεδιάσουν.
Τακτική που άλλοτε τους βγαίνει μεταφυσικά
μεγαλειωδώς, άλλοτε σκοντάφτει πάνω σε
χολιγουντιανό μπλοκμπάστερ δράσης. Κι ενώ
και στα δυο πεδία ο «Νώε» το κρατάει το επίπεδό
του, είναι σαφές ότι η ταινία θα ήταν άλλο
πράμα –πολύ καλύτερο, εννοώ– αν το όλον είχε
παραμείνει στο μεταφυσικό κάδρο. Αλλά τότε, θα
μου πείτε, δεν θα είχε τα εκατομμύρια της Paramount να στηρίζουν το μεγαλεπήβολο πρότζεκτ
του…
Στο καλύτερο πρώτο μέρος της ταινίας –μέχρι τη
στιγμή που ανοίγουν οι κρουνοί των ουρανών,
δηλαδή– γνωρίζουμε τον Νώε και τη φαμίλια
του, καθώς περιπλανώνται, πασιφιστές μα
Απρίλιος 2014 | Τεύχος 3 | Ανθρώπων Έργα | 191